[అం 5
భారత రమణి
కేదా-- బొత్తిగా లేదు
యజ్నే-- నెను కేవలము పాపిని, నీవో అందుకుతోడు వంచకుడవు మునిముచ్చువు. నీ పాపపుంజమును కప్పిపుచ్చుటకు పరమేశ్వరుని పవిత్రనామమును ఆహా! ఏనామము ఆకలి కన్నము, దప్పికి నీరు, పీడకు మందు, పరదేశమున బంధువు, చచ్చువేళ సైదోడు--అట్తి నామమును వీధివీధిని అమ్ముచు, తన్మూలమున ప్రజల కికురించు చుంటివి... ఇంతే కాక-- నీ తమ్మునికూతురు - నీకూతురు కదా?-- ఆనాడు అమ్మా! అని నోరార పిలిచితివే!--అట్టి అనాధ బాలికను ఇంధనముగా నొనర్చి నా వ్యభిచారాగ్నిని రగుల్ప సిద్ధపడితివి!. కేదా--ఎవడు! వీడా! ...ఎవతెను?
యజ్నే--నీచమగు స్వార్ధమునకు--తుచ్చమగు ధనమునకు --అనాధను, నిన్ను విశ్వసించి--తండ్రిని గాకున్న తక్కినవ్ఫారిని నమ్ముకుందురా?--నీ యింట తలదాచుకొన వచ్చిన తన్విని--కాంచనమున కాసించి, కామపాశమున నురిఫోసి-- నామోహాన్ని కాహుతిగా చేయనెంచితివి!
కేదా--(ఉపేంద్రుని మెడబట్టి) ఓరీ! పాజీ! పాషండా! ధమాధమా! నిన్నిక విడువను. ఒక్కవిల్లే అయినచో విదువవలె ననుకొంటిని. నీఫుకుటుంబ ద్రోహివి ధర్మద్రోహివి! సచ్చీలమును సమయింప జూచిన చండాలుడవు. నీధనాశ దగ్దముకాను! నీభోటి పరిపంధిని అతతాయిని, లోకద్రోహిని మహాపాతకిని, శిక్షింపకవిడిచినచో ఈ ప్రపంచ
