[అం 5
భారత రమణి
ఇక భయము లేదు...(మోకరించి) ప్రభూ! క్రోధావేశమున నీవు లేవంటిని. నాతప్పు సైరింపుము.
సదా--విచిత్రమైన వ్యక్తి!
కేదా--ఇక నెను గెంతుదునా?
సదా-- గెంతదవా? కేదారా!
కేదా--కెదారా! గెంతెదవా? చిన్నతన మింకను పొలేదా? చీ, చీ.
సదా--ఇది చిన్నతమౌ కాదు. నీ చరిత మతి విశుద్ధము. పూర్వకాలమున మనదేశమున నీబోటి సరళ శ్వాబావులూ, జానపదులు నగుబ్రహ్మణు లింటింట నుండిరి. ఈనాడు విదేశవిద్యాసంఘట్టనమున వారు చూర్ణీకృతులై లుప్త ప్రాయులైరి, కాని అట్టి వారొకరిద్దరు అక్కడక్కడ పొడ చూపుచుందురు. పరమపవిత్రమగు ఆ బ్రాహ్మణ ప్రధను పాడుచేయ జనరు. అది మనదేశమునకు స్వాస్థ్యము. పాదరక్షలు, దందడిగల్గి జిలుగులేనిస్వదేశవస్త్రములు బలిష్టమగు కాయము, స్పూర్తిలగ మనస్సు, సరళతాప్రదీప్తమగు ముఖము. అన్యదేశములం దివి కానరావు. కేదారా! ధన్యోసి.
కేదా-- అలమరా! నీ వెంత ధన్యువు. తాతలనాతి దానవు. నీలో నింకే మున్నదో చూచెదను... (చూచి) ఓరి బాబూ! అరలో అర, దొంగ అర!..ఇందులో నేమున్నదో. కాగితములు కట్ట!...కాదు, నోటులు... నూరు రూపాయీలు నొటులు. ఇదేమిటి? యజ్నేశ్వరా! (చూపును)
