ఈ పుటను అచ్చుదిద్దలేదు
రం 3]
143
భారత రమణి
విన--(గాయముతగిలినచోటపట్టుకొని) సుశీలా, ఇంటికి పొమ్ము.
సుశీ-- వినయా! దెబ్బ ఎచట తగిలినదొ చూపుము (దగ్గర బోవును)
వినో--నాదెబ్బ నీకేమి? నీ వింటికి నడువుము.
సుశీ--ఒంటరిగా నిన్నువీడి ఇంటికి నేను పొవుదునా? స్త్రీ నైనను నాకు మానుషత్వము లేకపోలేదు- ఏదీ గాయము? (గుడ్డ చింఛి కట్టును)
విన--ఇక నీవింటికి పొమ్ము.
(కేదారుడు వచ్చును)
కేదా-- నీవేల పడియుంటివి? సుశీలా! ఇచటి కెట్లు వచ్చితివి?
విన--ఇచట నొక హత్యజరిగెను, పోలీసువారు వచ్చె దరు. ఈమె నింటికి చేర్పుము, కేదారా!
కేదా-- హత్య చేసిన దెవరు?
విన--నేను
సుశీ-- కాదు, నేను హత్య చేసితిని. ఇదుగో రివాల్వరు.
కేదా-- అసంభవము! హత్యచేసిన దెవరో నేనెరుగను, కాని మీలో నొకరు చేసిరనిన నేను నమ్మను.
