ఈ పుటను అచ్చుదిద్దలేదు
రం 3]
141
భారత రమణి
టేశా, దెబ్బతిన్నాది. మాటాడలేదు మంతీ లేదు. నల్లగా నాకేసి చూస్తానే దబ్బున పది గిలగిలకొట్టుకొని పానం వొదిలేశించి. తల్సుకుంటే యిప్పుడు నావొళ్ళు గరిపొడుస్తారి. అప్పటాల్నుండి నంటడం మానేశాను.
రెండ--ఔన్రా! అంతకు ముందు యీడి మనసు రాయే! ఎంత తెగవూ? ఎంత బలవూ? మనిషే మారిపోయాడురా, పెట్టెగిరి పోగల్దు. కాలు సాగనీండి.- (పొవును)
(దొంగలు సుశీలయు వత్తురు)
సుశీ--మీరెవరు?
నాయ--అత్తెలిశి నీ కేం లాభం?
సుశీ--దొంగలా?
నాయ--సక్కగా పొల్చావు.
సుశీ--నా సొత్తంతయు కొనుడు (తీయబోవును)
నాయ--నగలు మాకొద్దు. నగ దిచ్చీ!
సుశీ--ఇదుగో.(నోటుల నిచ్చును)
నాయ--ఇం కొదిలేండిరా.
మొద--ఇంకే వుందో?
సుశీ--దైవము తోడు. ఇంక లేదు. నన్ను పోనీయుడు.
రెండ--అబ్బా! వొదిలేడనే?
