[అం 3
భారత రమణీ
కాదా? నిరాశ్రయను, అనాధ నగు బాలికను నన్ను నీవు సొదరీభావమున జూడకుందువా? భూతదయార్ద్రమై, దివ్యతేజోమయమగు నీ ఉదారహృద్యదుర్గమున నాకిరవుకల్పింపనేరవా? దైవాంశసంభూతంబగు దయ విలసిల్లుటంజేసి అది లోహముకంటె దృడతరము, పుణ్యతీర్ధములకంటె పవిత్రతరము ఇహమందలి స్వర్గము-అట్టి నీ మానుషత్వదుర్గరాజమే నాకే కాశ్రయం, అందే నేను తలదాచుకొన నెంచితిని. వయసుమీరిన వాడవు. ధనాడ్యుడవు. ఇద్దరుభార్యల గూడి ముద్దుముచ్చటల వీగినాడవు- బ్రాహ్మణుడవు-- విచక్షణుడవు.. నేను చెప్పగల్గినది చెప్పితిని. ఆపైని నీవూహించుకొనుము. పిదప నీ చిత్తము, నాబాగ్యము.
యజ్నే--వలదు. భీతి వలదు-కుమారీ! నీ కెట్టిహానియు చేయను. నేనెంత నీచుడనైనను మానవుడను-నాకన్నులు విషయస్నేహసిక్తములగుటచే కనబడకయుండెను. నిన్ను చూచుటచేతన్, నీమాటలను వినుటచేతను, నాహృదయమున సద్భావ ప్రబోధప్రత్యూష మగుటచే అజ్ఞానాంధతమన మంతరించెను. నీ స్వచ్చశీలకాంతి నన్ను పవిత్ర మొనర్చెను. ఆమ్మా! నాతప్పు సైరించుము. నాదుండగమును క్షమింపుము. నాకు సెలవొసంగుము...పొవును
-------
