[అం 3
భారత రమణి
మూలముననే కదా తపోభంగ మొనర్చుకొనెను. పరమపావని యగు అహల్య దీనిమూలముననే కదా పతిత యయ్యెను. అనుపదీవిశాలురగువా రింకెందరో ఆధ:పతితులైరి. దీనికటాక్షవీక్షణమున లొకవిద్రావణుండగు రావణుడు దీనివలననే సమూలము నశించెను.. ఈవుత్తాంతముల నందరు ఎరుగుదురు కాని జ్ఞప్తియం దుంచుకొనరు. ఇదియే ఇందలి రహస్యము... కామినులు విశ్వమోహినులు, "నెలదివేగుచుక్క తిలకించి నంతనే తెలివితెల్లవారును"... కోమలమగుఈమాంసపిండము నకు ఐదువేలరూపాయి లర్పించితిని. అయినను నష్టముజ్ తొపదయ్యె...నిండిన కడుపు, మూసిన సిగ్గు, కమనీయ కాంత... ఈమూడును ఒక్కచోట జతపడెనేని హృదయమను నరకకూపమునుండి పైశాచికభవగణము పెల్లుబుకును...ఈమెకు తెలివి వచ్చుచున్నట్లున్నది... ఆ! నలువైపుల తిలకించు చున్నది... ఏమి రూపవతి! అయ్యారే! భువ్నమోహిని!
వినో-- ఏట నున్నాను? నీ వెడవు...అయ్యో ! నీవేనా? ఇది కలగాదా ఏమి భయావహదృశ్యము!
యజ్నే-- సుందరీ!
వినో-- (చెవులు మూసికొని) అబ్బా! అబ్బా! నీపని మానవా? ఎంత ఘోరము!
యజ్నే-- యువతీమణి ! (చేయిపట్టుకొనును.)
వినో-- మాం రక్ష! మాం రక్ష!
