290 ఆ ంధ్ర భాషా చరిత్ర ము (ఉరులు) ; పు(ఉ) లుము ; له) هة( నయు = నేయు ; వె (ఎ) డ (బాసి ; ప (అ) గలు ; ప (అ) సరు, పొ (ఒ) లయు = నలచు (సంప్రసారణము) ; .* .Q) డ( כלי వు: మచ్చిక, వూ, అచ్చిక (కన్న, అచ్చరి) ; వు (అ) డఁతి ; మెసగు (అనుకు) ; మొరట (కన్న. ఉరుట, ఒరట) ; వుడుగు (తమి. అటుక్కు-) ; వూటి నూటికి (తమి. అడిక్కడి); వుడవు(అడుగు); మూ(ఊ)పురము; మూ (ఊ)రుకొను ; మ(అ)డఁగు ; వు(అ)డుఁగు ; మ(అ)నులు; మూ(ఊ)రుకొను ; మో(ఓ)రపాక, Q): లొట్టి (ఒంటె). వ: నానకాళ్లు (కన్న, ఆనెకల్) ; వింగడ (కన్న, ఇంగడ) ; వ (అ) రిగెలు ; వ్రేలాడు (కన్న ఏలాడు) ; వంగు (కన్న, ఒంగు) ; వంతు (కన్న, ఒంతు) ; వదరు (కన్న, ఒదరు) ; వాడ (కన్న ఓడ) ; వండు (కన్న అడు) ; వరి (తమి. "అరిసి) ; వంటిల్లు (తమి. అటిల్) ; వే(ఏ)ర్పడు, స: సేగి (ఎగ్గు). వైఁ జూపిన శబ్దములలోఁ గొన్ని హల్లోపమున కుదాహరణములుగఁ గూడ వ్రాయఁబడినవి. అట్టి ჯyroჭ)es-€ హల్లోప హలాKమములలో నేది కలి గెనో యింకను విచారింప వలసి యున్నది. III. ii. హలాగమము, పదవుధ్యమున いン丁 粵 గ: నూ (గు) దోస ; పదు (గు) ండ్రు; నా (గ) పసాని ; తొప్ప (x) దోగు ; దడియ (గ) బడు ; పొను (గు) పడు ; రవాలు (రవగాలు) ; (ంగ)ము ; వే(గు)ఁబోక. వ رق ಟ: పిన్న (è) నాఁడు. *o. డ: ములు (ండ్ల) పంది ; మొగు (డు) చు ; వె (డ) లుపు; పదు Kుగు )Oرنگی( పలుగురు )Oرنکی ; ద; వే(ద)డము. న: దివ్వె (న) కోల , శ్రీ (ను) చు ; జు مهرة (5) يَ విట తాట (న) ము. గంగ (న) వు. ప: నాచరము (వాచారపము) , చిదుర (ప) లు.
