క. మామా మీమోమౌమా
మామా మిమ్మొమ్ము మామమామా మేమా
మే మొమ్మము మీమైమే
మేమే మమ్మోము మోము మిమ్మౌ మౌమా.
ఇది యేకాక్షర కందము ఈకవిగారి 'చంపూభారతము' తెలుగుబాసకు జక్కనియలంకారమనుట యసంశయవిషయము.
అర్థము: మామా, మా=చంద్రునియొక్క, మా=శోభ, మీమోమౌన్=మీముఖమందు అగును 'అన్యస్యా: క్వచిద్భవే చ్చాన్యా! అనుసూత్రముచే నిచట ప్రథమకు సప్తమ్యర్థము. మామామా, మామా=మామాయొక్క, మా=మేథ మిమ్మొమ్ము, మిమ్ము=మిమ్మును,ఒమ్మున్=అనుకాలించును. మామమామా=మామకు మామవై నటువంటి ఈదేవా ! మేమా మేమొమ్మము, మేము, ఆము=గర్వములు, ఏమి=ఏమియును ఒమ్మము=అనుకూలించుము. మీమై=మీశరీరము మేమేమే=మేము, ఏమే. మమ్ము=మమ్మును, ఓము మోముము=రక్షింపుము రక్షింపుము, ఇమ్మౌమౌమా=అనుకూలము ఆగుమా అగుమా, నిఘంటువు: చంద్రేమాసిచ మా:పుమాన్,మాస్త్రీమా నేమృతౌ వేలా మేధా శ్రీ మధ్య మాతృషు-అనినానార్ధ రత్నమాల-
'తాతోపి పీతాయతే అని సంస్కృత సమస్యను రంగశాయికవిగారి కేరో యిచ్చిరట. దాని నెటులు పూరించెనో పరికింపుడు:
శ్లో. క్షీరాంభోథి తరంగ శ్రీకరరుచా కాకోపి హంసాయతే
జిలై న్తు కలయన్ హంసోపి కాకాయతే!
సమాకులో గిరి వరో మేరుక్షితిధ్రాయతే
(ఈఖాళీలలోని అక్షరములు కనబడుటలేదు)
