| బునఁ జింతింప నిజాంకదేశమున నుద్భూతంబునుం బొందె లో | 120 |
ఆ. | పుట్టి తనకుఁ బేరు పెట్టు మటంచు నా, నలువయెదుర రోదనంబు నేయ | 121 |
వ. | వెండియు నతం డేడుమాఱు లెలుంగెత్తి యేడ్చిన వారించి యతనికి భవుండును | 122 |
క. | హిమగిరికిని మేనకకును, బ్రమదంబుగఁ బుట్టినట్టిపరమేశ్వరి యా | 123 |
ఆ. | ఖ్యాతియందు భృగుఁడు ధాతృవిధాతృలు, నాఁగ సుతుల లక్ష్మి నాఁగఁ గూఁతు | 124 |
వ. | అనిన విని మైత్రేయుం డిట్లనియె.[5] | 125 |
క్షీరసముద్రపుత్రి యని ప్రసిద్ధినొందియున్న లక్ష్మీదేవి భృగుపుత్రి యెట్లయ్యె ననుశంకను పరిహరించుట
క. | భృగుకన్యక యని లక్ష్మిని, దగఁ జెప్పితి వంబురాశితనయ యటంచున్ | 126 |
వ. | పరాశరుఁ డతని కిట్లనియె. సర్వభూతమయుం డైనవాసుదేవుని మాయాశక్తి | 127 |
సీ. | బోధబుద్ధులు శైలభూములు ధర్మక్రియలు స్రష్టృసృష్టులు జలధివేల | |
- ↑ అష్టమూర్తి యనునభిధానంబు చేసె మఱియును - అని పాఠాంతరము.
- ↑ దీక్షితుఁడు = యజమానుఁడు.
- ↑ ప్రమదంబుగన్ = సంతోషముగా.
- ↑ నాఁగన్ = అనఁగా.
- ↑ భృగుకన్యక = భృగువుకూఁతురు, అంబురాశితనయ = సముద్రునికూతురు, జగదేకస్తుత్య = లోకమునందు ఒక్కఁడవయి స్తుతింపఁదగినవాఁడా.
- ↑ సంపత్కరములు = సంపదను కలుగఁ జేయునవి, పరికరంబులు = ఉపకరణములు, చిహ్నములు = గుఱుతులు.