పుట:Andhra-Sri-Vishnu-Puranamu.pdf/402

క.⁠

ఈయాత్యంతికదుఃఖము, పాయ నుపాయంబు వినుము పరమం బగుపా రాయణ భగవన్నామము, ధ్యేయం బని జ్ఞానవిదులు తెలిసిరి మొదలన్.[1]

⁠ 379

క.⁠

భగవత్ప్రాప్తికి హేతువు, లగుకర్మజ్ఞానియుగ్మ మాగమములచేఁ దగులు వివేకముచేతను, జగతీసురముఖ్య చెప్పఁజను పూర్వమునన్.

⁠ 380

వ.⁠

అది యెట్లంటేని యాగమమయంబును జ్ఞానమయంబును నైన శబ్దబ్రహ్మపర బ్రహ్మంబులు రెండును దారుణంబైన యజ్ఞానమహాంధకారంబునకు సూర్యదీప్తుల విధంబునఁ దేజరిల్లు శబ్దబ్రహ్మనిష్ణాత్ము లగురుహేతులకుఁగాని పరబ్రహ్మస్వరూ పంబు దెలియదు కావున నీరెండుతెఱంగులు ఋగ్యజుస్సామవేదంబులయం దును వేదవాదులచేతఁ జెప్పంబడునని చెప్పి మఱియు నిట్లనియె.

⁠ 381

క.⁠

అనఘ యధర్వణవేదం, బున నివి యపరాపరాఖ్యములుగాఁ జెప్పం జనుఁ బరమముక్తిహేతువు, వినుము పరము కర్మకాండ వేదమయ మగున్.

⁠ 382

క.⁠

పరవిద్య యనఁగ బ్రహ్మ, స్వరూప మగునట్టిపరము సర్వజ్ఞానో త్కరమతులు దెలిసి తక్కిన, వెరవులకుం జనరు సద్వివేకము పేర్మిన్.

⁠ 383

క.⁠

అవ్యయ మచింత్య మజరం, బవ్య క్త మరూప మజర మతిశుద్ధ మజం బవ్యాహత మనపాయము, భవ్య మకారణము సూవె బ్రహ్మం బనఘా.[2]

⁠ 384

ఆ.⁠

అదియె బ్రహ్మతత్వ మదియె పరమధామ, మదియె మోక్షవృక్ష మదియె విష్ణు పదము చిద్వికాస మది భగద్వాచ్య, మదియె తెలిసికొనుము హృదయమునను.

⁠ 385

వ.⁠

స్వరూపరహితం బైనభగవద్వాచకం బుపచారమాత్రం బగునివ్వచనం బత్యంత శుద్ధంబగు నణిమాదిమహైశ్వర్యధుర్యంబునునైన బ్రహ్మంబు నంద చెప్పంబడుం గావున భగవన్నామధేయంబునకు నిర్వచనంబు చెప్పెద.

⁠ 386

క.⁠

విను సంభవంబు భర్తయు, నను రెండు భకారమునకు నర్థము పుట్టిం చి నడపి లయముం బొందిం, చినకతమున నర్థయుక్తిఁ జెప్పఁగ నమరున్.

⁠ 387

క.⁠

తుర్యము విజ్ఞానము నై, శ్వర్యము సంపదయు యశము వైరాగ్యంబున్ వీర్యము నను నీయాఱును, నార్యా భగ మనుచు విబుధు లాడిరి మొదలన్.

⁠ 388

తే.⁠

షడ్గుణైశ్వర్యమయచరాచరమహాప్ర, పంచమునఁ దాను దనలోఁ బ్రపంచమును వ సించియున్న కారణమునఁ జేసి బుధుల, భగవదర్థ మీరీతిఁ జెప్పఁబడును.

⁠ 389

వ.⁠

ఇట్టి భగవద్వాచకంబు పరబ్రహ్మస్వరూపి యైనవాసుదేవవాచకంబు గాని యితర

⁠

1. అత్యంతిక = మేర లేనిదైన, ధ్యేయంబు = ధ్యానించఁదగినది, తెలిసిరి = తెలిసికొనిరి.
2. అజరము = మదిమి లేనిది, అజంబు = పుట్టుక లేనిది, అవ్యాహతము = కొట్టుపడనిది, భవ్యము = మేలైనది.