పుట:Andhra-Sri-Vishnu-Puranamu.pdf/388

⁠

నొక్కనాడు దేవలోకంబుననుండి యొక్కదూత వచ్చి సముచితప్రకారంబునం గమలనాభునిం గాంచి దేవేంద్రునివచనంబుగా నేకాంతంబున నిట్లనియె.

⁠ 245

సీ.⁠

వసుమతీభారంబు వారించుకొఱకునై మనుజవేషమున జన్మంబుఁ బొంది యఖలభూతములకు నన్యోన్యవైరంబు గల్పించి నానాప్రకారములను రమణీజనావశిష్టము లగునట్లుగా నందఱఁ బరిమార్చి తాహవమున నియ్యాదవుల నింక నేయుపాయంబుననైనను మృతిఁ బొందునట్లు చేసి

⁠

తే.⁠

మనుజలోకసుఖంబులు మాని నీవు, పరమపదమున కరుగుము పద్మనాభ నీవు మహిమీఁద నూఱేండ్ల కెక్కుడుండఁ, దగునె కాలక్రమంబులు దలఁపవలదె.[1]

⁠ 246

వ.⁠

అనిన నాదేవదూతకు వాసుదేవుం డిట్లనియె.

⁠ 247

క.⁠

దేవేంద్రునివచనస్థితి, గావించెద యాదవప్రకాండమునెల్లన్ వేవేగ నేడుదినముల, లో వధ మొందించువాఁడ లోకోన్నతిగన్.[2]

⁠ 248

ఆ.⁠

ఏను బరమపదము కేతించుచున్నాఁడ, నివ్విధంబుఁ జెప్పు మింద్రుతోడ ననుచు దేవదూత ననిచిన వాఁ డేగి, దివిజవిభునితోడఁ దెలియఁజెప్పె.

⁠ 249

వ.⁠

అంత యాదవులు విష్ణుమాయాప్రేరితులై సముద్రతీరంబునఁ బ్రభాసతీర్థంబునఁ గృతస్నానులై మహోత్సవవ్యాజంబున మద్యపానంబు జేసి శరీరంబు లెఱుంగక యొండొరులకు వివాదంబులు పుట్టి యనేకశస్త్రాస్త్రంబులను ముష్టిఘటనంబు లను శిలాఘాతంబులనుం బోరాడి మఱియును.

⁠ 250

తే.⁠

ఆపయోనిధితీరంబునందు మొలిచి, యున్నముయ్యంచుతుంగ మహోగ్రగతులఁ బూని పోరాడఁ దొడఁగిన భూరివజ్ర, ధారలై తాఁకు హరిమహత్త్వమునఁ జేసి.

⁠ 251

వ.⁠

ఇట్లు నీరవశేషంబుగా యాదవలోకంబు పరలోకప్రాప్తిం బొందె.

⁠ 252

తే.⁠

శంఖచక్రగదాశార్ఙ్గసాధనములు, హరికి వలగొని మ్రొక్కి మాయమును బొందె దనుజవైరియు సీరియు దారుకుండు, రథముపై నెక్కి జబధితీరమునఁ జనిరి.[3]

⁠ 253

సీ.⁠

అప్పుడు బలభద్రుఁ డలసుఁడై యొకతరుచ్ఛాయఁ గూర్చుండె నాసమయమునను హలపాణివదనగహ్వరముననుండి శేషాహి నిజాకృతి నవతరించి వారాశిలోఁ జొచ్చి వాసుకి మొదలుగాఁ బన్నగేంద్రులు దన్ను బలసి కొలువఁ జనుచుండ నెదురుగా జలరాశి యేతెంచి యతిభక్తి నర్ఘ్యపాద్యాదివిధులఁ

⁠

తే.⁠

బూజ లిచ్చుటయును బ్రీతిఁ బొంది నాక, లోకమున కేగుటయుఁ బద్మలోచనుండు తాను బరలోకమున కేగఁ దలపు చేసి, సూతుఁ డగుదారకునిమోముఁ జూచి పలికె.[4]

⁠ 254

1. అవశిష్టము = మిగులుగలది.
2. ప్రకాండము = సమూహము.
3. వలగొని = ప్రదక్షిణము చేసి.
4. అలసుఁడు = బడలిక నొందినవాఁడు, వారాశిలోన్ = సముద్రమునందు, బలసి = చుట్టుకొని.