| | యదుకుల మాపదం దొఱఁగి యభ్యుదయంబును బొందుచుండెడిన్.[1] | 237 |
| వ. | అని నిర్దేశించుటయు వార లమ్ముసలంబు రజంబు సేసి సముద్రజలంబుల గలిపి | 238 |
| సీ. | అఖిలంబునందు భూతాక్రోశములు పుట్టెఁ బగలు చుక్కలు గానఁబడియె దివిని | |
| తే. | నిండ్లపై నెక్కి శునకంబు లేడ్చుచుండె, మలినమై యగ్నిహోత్రముల్ మండఁదొణఁగెఁ | 239 |
| వ. | ఇ ట్లనేకదుర్నిమిత్తంబులు యదువంశవినాశకంబులయి కానిపించిన నొక్కనా | 240 |
| శా. | ఓనారాయణ నీ వెఱుంగనివిధం బొం డెద్దియుం గల్గునే | 241 |
| ఉ. | అమ్మురవైరి యాతనిముఖాబ్జమునం దనచూడ్కి నిల్పి మో | 242 |
| క. | ఈ వంశంబు వినాశము, గావింపఁ దలంపు చేసికాదే మునిశా | 243 |
| క. | నీవును మద్భక్తుండవు, గావున సాయుజ్యపదవిఁ గావించెద స | 244 |
| వ. | ఏనును మానుషదేహంబు విడిచి దివ్యపదంబున కరిగెద మత్పరోక్షంబున ద్వార | |
