పుట:Andhra-Sri-Vishnu-Puranamu.pdf/368

⁠

లోలతఁ జూచుచుండిరి త్రిలోకమనోహరమూర్తి యైనయా బాలునిఁ జూచి రుక్మిణి యపారవిషాదము మానసంబునన్ గ్రాలఁగఁ బుత్రునిం దలఁచి కన్నుల బాష్పము లొల్కుచుండఁగన్.[1]

⁠ 69

క.⁠

ఈలలితాత్యుం డెవ్వరి, బాలుఁడొకో వీనిఁ గన్న పద్మానన ము న్నేలీలఁ దపము చేసెనొ, కో లోకమువారికంటెఁ గోరిక మీఱన్.

⁠ 70

తే.⁠

శివుఁడు చిచ్చఱకంటఁ బ్రేల్చినప్రసూన, నాయకుఁడు వచ్చి క్రమ్మఱ జననమందఁ బోలుఁ గాకున్న నిటువంటిపుణ్యమూర్తి, కలఁడె లోకంబులందు నేకాలమునను.[2]

⁠ 71

తే.⁠

నాకుమారుని దైవంబు నాఁచుకొనక, యున్న వీనిప్రాయంబున నుండకున్నె యనుచు దుఃఖించుచున్న యయ్యవసరమున, నందసుతుఁ జూడఁ జనుదెంచి నారదుండు.

⁠ 72

తే.⁠

శంబరునిచేత నా డరిష్టంబులోనఁ, గోలుపోయినబాలుఁ డీకొడుకుఁగుఱ్ఱ యనుచుఁ బ్రద్యుమ్నువృత్తాంత మాలతాంగి, తోడ వివరించి యమ్మునీంద్రుండు మఱియు.

⁠ 73

ఉ.⁠

ఈకమలాక్షుఁ డాదిహరి నీవు రమాసతి వీకుమారకుం డాకుసుమాస్త్రుఁ డీయతివ యారతి గావున మీమహత్త్వముల్ నాకును శక్యమే పొగడ నన్నుఁ గృతార్థునిఁ జేయుఁ డంచు నా పోకలప్రోక యైనముని పోయెఁ బురందరరాజధానికిన్.[3]

⁠ 74

వ.⁠

తదనంతరంబ కృష్ణుండు ప్రద్యుమ్నునకు నమ్మాయావతిం బాణిగ్రహణంబు సేయించె, మఱియు నారుక్మిణియందుఁ జారుధేష్ణుండును చారుదేహుండును వీర్యవంతుండును సుషేణుండును చారుగుప్తుండును భద్రచారుండును సుచా రుండును మహాచారుండు నన నెనమండ్రుకుమారులను చారుమతి యనుకన్య కనుం బడసె మఱియును.

⁠ 75

ఉ.⁠

ఆనలినాక్షుపెద్దకొడు కంచితరూపవిలాసచారుతే జోనిధి పెండ్లియాడె నతిశోభనమూర్తిని రుక్మికూఁతురిన్ మేనఱికంబుగా నఖిలమేదినినాథులు చూచుచుండఁగా నానలినాయతాక్షిని స్వయంవర మైనవివాహసంపదన్.

⁠ 76

క.⁠

మించిన యాప్రద్యుమ్నుఁడు, గాంచెన్ బుత్రకుని రుక్మికన్యకయందున్

⁠

1. విషాదము = విచారము, క్రాలఁగన్ = వర్తింపఁగా.
2. చిచ్చఱకంటన్ = అగ్నినేత్రముచేత, ప్రేల్చిన = దహించిన.
3. పోకలప్రోక = తనయందు రాశిగాఁ గూడుకొన్న బహుచేష్టలుగలవాఁడు.