| క. |
హరిఁ జంపక కుండినపురిఁ, జొర ననుచుఁ బ్రతిజ్ఞ సేసి శూరతతో నా
సరసీరుహలోచను ని, ర్భరశక్తిం దాఁకి బాహుబల మేపారన్.
| 61
|
| మ. |
తురగస్యందనపత్తివారణములం దోడ్తోడ మేకొల్పి యా
హరితోడన్ బటుఘోరసంగరము సేయం బూనినన్ యాదవే
శ్వరచూడామణి శాతబాణముల నాసైన్యంబు దైన్యంబునన్
బొరయంజేసి విరోధిఁ బట్టుకొని సొంపుందెంపు నేపారఁగన్.[1]
| 62
|
| క. |
ఆవనిత చూచుచుండఁగ, వావిరియై పాఱవాతి వాఁడిశరమునన్
బావా మేలము సూ యని, ఱేవులుగా నతనితల గొఱిగి పోవిడిచెన్.[2]
| 63
|
| తే. |
ఇట్లు విజయంబు గైకొని యేగుదెంచి, ద్వారకానగరమున నాతలిరుబోణి
రాక్షసవివాహమున నభిరామలీలఁ, బరిణయం బయ్యె జగములు ప్రస్తుతింప.
| 64
|
ప్రద్యుమ్నానిరుద్ధాదులచరిత్రములు
| క. |
ముదమున నాలలితాంగికి, నుదయించెను రూపవైభవోపేతుండై
మదనాంశమున విరోధి, ప్రదమనుఁ డగుధర్మమూర్తి ప్రద్యుమ్నుఁ డనన్.[3]
| 65
|
| సీ. |
అతఁడు జన్మించిన యాఱవదినమున శంబరుం డనఁగ రాక్షసవరుండు
తనకు నాబాలుచేతను జావు గలదని యశరీరి పలికిన యర్థరాత్ర
సమయమునం దరిష్టముఁ జొచ్చికొనిపోయి వనరాశిలోఁ బాఱవైచుటయును
మీన మామిషబుద్ధి మ్రింగె జాలరి దానిఁ బట్టి యాదైత్యునిపట్టి కిచ్చి
|
|
| తే. |
చనియె నాయింతియును జలచరము దఱుగు, నపుడు ప్రాణంబుతో నున్నయట్టి శిశువుఁ
జూచి వెఱఁగందుచున్న యచ్చోటి కమర, మౌని యగునారదుఁడు వచ్చి మంతనమున.[4]
| 66
|
| మ. |
హరికిం బుత్రుఁడు వీఁడు వీనిఁ బ్రమదం బాఱంగ రక్షింపుమీ
యరవిందానన యంచుఁ జెప్పుటయు నయ్యబ్జాక్షి యౌఁగాక యం
చు రహస్యంబునఁ జెప్పినన్ తెలిసి రక్షోనాథుఁ డవ్వీరునిన్
బరిమార్పన్ సమకట్టి తాను మడిసెన్ బ్రద్యుమ్నుచేఁ బోరిలోన్.
| 67
|
| ఉ. |
ఆవసుదేవపౌత్రునిమహత్త్వముఁ గన్గొని యామృగాక్షి మా
యారతి పుష్పసాయకశరాహతి నొంది తదీయరూపరే
ఖావిభవంబు మెచ్చుచును గ్రక్కున మేఘపథంబునందు ల
క్ష్మీవిభుఁ డేలు ద్వారవతికిన్ జని యంతిపురంబులోపలన్.[5]
| 68
|
| ఉ. |
వాలినఁ గృష్ణభార్య లగువారిరుహానన లద్భుతక్రియా
|
|
- ↑ పత్తి = పదాతి, మేకొల్పి = పూనుకొనునట్లు చేసి.
- ↑ వావిరి = ధూర్తుఁడు, మేలము సూ = ఎగతాళి సుమీ.
- ↑ ప్రదమనుఁడు = చక్కగా నణఁగఁగొట్టువాఁడు.
- ↑ అరిష్టము = పురిటిల్లు, వనరాశిలోన్ = సముద్రమునందు, అమామిషబుద్ధి = మాంసమను తలంపున, జాలరి = చేఁపలను బట్టువాఁడు.
- ↑ మేఘపథంబునందున్ = ఆకాశమార్గమునందు.
