| సీ. |
వసుదేవుఁదేవకీవనితనుఁ జెఱసాల నునుపుఁడు మాతండ్రి నుగ్రసేనుఁ
దల నఱకుఁడు నందుఁ దక్కినగోపులనెల్లను సంకిళ్ల నిడి తదీయ
గోధనంబుల నెల్ల గొల్లలాడుఁడు యదువృష్ణిభోజాంధకవీరవరుల
గొఱ్ఱుల నిడుఁడు గ్రక్కున నేను బలభద్రకృష్ణులఁ బోనీక గీటణంతు
|
|
| తే. |
ననుచు సంభ్రమించి ఘనవాద్యరవములు, మొరయకుండఁజేసి కరితురంగ
రథపదాతిచయము రావించుచున్న యా, కన్నెఱింగి కోపకలితుఁ డగుచు.[1]
| 413
|
శ్రీకృష్ణుండు కంసుని సంహరించుట
| మ. |
లలి మీఱన్ హరి కంసుమంచమునకున్ లంఘించి యమ్మేటియు
జ్జ్వలమాణిక్యకిరీట ముర్వరపయిన్ జాఱన్ శిరోజాతముల్
బలిమిం బట్టి వెసన్ బడందిగిచి లీలన్ వక్షమున్ మస్తమున్
నలియం బెట్టుగఁ గుప్పిగంతుగొని విన్నాణంబు గావించినన్.[2]
| 414
|
| వ. |
ఇట్లు విచిత్రంబుగా సకలలోకవిధ్వంసుం డైనకంసుండు ప్రాణపరిత్యాగంబు
చేసె నప్పుడు.[3]
| 415
|
| క. |
కురిసెన్ బువ్వులవానలు, మొరసెన్ సురదుందుభులు సముజ్జ్వలమహిమన్
బెరసెన్ గంధర్వనుతుల్, సరసన్ వినువీథియందు సంభ్రమములతోన్.[4]
| 416
|
| క. |
అవలీలను బలభద్రుఁడు, బవరంబునఁ గంసుననుజుఁ బరిమార్చినయా
దవవరులును నందాదులు, నవిరళసంతోషహృదయులైరి మునీంద్రా.
| 417
|
| ఆ. |
అంత రామకృష్ణు లవ్వసుదేవదే, వకులకడకు వచ్చి వారిపాద
పంకజాతములకుఁ బ్రణమిల్లుటయు వేడ్క, గౌఁగిలించి హర్షకలితు లగుచు.
| 418
|
| వ. |
కరంబులు మొగిచి నిలిచి యిట్లనిరి.
| 419
|
| సీ. |
అనిమిషాసురకోట్లకైన నసాధ్యంబు లైనయంతేసికార్యములు మీరు
చిఱుతప్రాయంబునఁ జేయుట లెంతయు నద్భుతంబులు పుట్టినట్టి మీరు
పరమపూరుషు లబ్జభవముఖ్యులకుఁ దండ్రియగు వాసుదేవునియపరమూర్తు
లగుమిమ్ముఁ బుత్రకు లనుచు మోహావేశమతులఁ జెందితిమి మీమాయవలన
|
|
| తే. |
నిట్టి మాయపరాధంబు లెల్ల మఱచి, కరుణ మెఱయ రక్షింతురు గాక యనుచుఁ
బరమవిజ్ఞానచిత్తులై భక్తినున్న, తల్లిదండ్రులఁ జూచి యాధన్యమతులు.
| 420
|
| వ. |
పెద్దయుం బ్రొద్దు గొనియాడి రప్పుడు కృష్ణుండు కృతాంజలియై మీరిట్లు పలు
కుట కర్తవ్యంబు గాదు మాయందుఁ బుత్రస్నేహంబు పాటించి గారవింతురు
గాక యనుచు వారివివేకంబు గప్పునట్లుగాఁ దనమాయాయావనికచేత నాచ్ఛా
|
|
- ↑ కన్ను = జాడ.
- ↑ శిరోజాతములు = తలవెండ్రుకలు, మస్తమున్ = తలయును.
- ↑ విధ్వంసుఁడు = చెఱుచువాఁడు.
- ↑ బెరసెన్ = వ్యాపించెను, సరసన్ = సమీపమునందు.
