పుట:Andhra-Sri-Vishnu-Puranamu.pdf/355

ఉ.⁠

భూరినియుద్ధచాతురిని బ్రోడలు చూడఁగ ముష్టికుండుఁ జా ణూరుఁడు వీరితో యదుతనూభవు లెంతయుఁ బిన్నబిడ్డలే పోరెడువారలంచుఁ దలపోయుచు నుండిరి యొక్కమ్రోఁతగా నారభసంబు కంసుహృదయంబునకుం బగయయ్యె నత్తఱిన్.[1]

⁠ 405

క.⁠

మావంతునిచేఁ బ్రేరిత, మై వెసఁ బఱతెంచి కువలయాపీడగజం బావసుదేవతనూజుల, పై వెసఁ గవియుటయు వారు పటుకోపమునన్.

⁠ 406

ఉ.⁠

పొంగుచు నైపుణంబులును భూరిబలంబులు నివ్వటిల్ల మా తంగవిషాణముల్ పెఱికి తత్క్షణమాత్రన దానిఁ జంపి ప్రో త్తుంగతదీయదంతములు దోల నమర్చినఁ జూడ నొప్పి రా చెంగటఁ గాలదండములు చేకొనియున్న యమద్వయం బనన్.[2]

⁠ 407

వ.⁠

ఇట్లు విజృంభించి రంగమధ్యంబున నిలిచి చాణూరముష్టికులతోడం దలపడి భద్రమూర్తులైన కృష్ణబలభద్రులు పెద్దయుం బ్రొద్దు పోరి రప్పు డన్యోన్య భుజాస్ఫాలనధ్వానంబులును సముద్దండసింహనాదంబులును సకలసామాజికానేక కలకలంబులును భేరీమృదంగతూర్యాదివాద్యఘోషంబులును వియచ్చరజయ జయశబ్దంబులును దివ్యదుందుభినినాదంబులును మెదురంబయి రోదసీకుహరంబు నిండె నప్పుడు.[3]

⁠ 408

మ.⁠

హరి చాణూరునితో నియుద్ధకుశలుండై పెద్దయుం బ్రొద్దు భీ కరవృత్తిన్ సరిపోరుచున్న సుర లాకాశంబునన్ నిల్చి యీ దురితాత్మున్ వధియించి కంసునసువుల్ త్రుంగించవే వేగనం చు రణోద్యుక్తునిఁ జేసినన్ నగుచు యాశోదేయుఁ డుగ్రాకృతిన్.[4]

⁠ 409

మ.⁠

చతురుండై కడకాలు బిట్టొడిసి యాచాణూరునిన్ బల్విడిన్ శతవారంబులు ద్రిప్పెఁ గర్ణముఖనాసాగర్తలన్ ఘోరశో ణితముల్ గాఱఁగ నంగముల్ దునిసి క్షోణీమండలిన్ రాల దై వతలోకంబు నభంబునన్ నిలిచి కైవారంబు గావింపఁగన్.[5]

⁠ 410

క.⁠

హరి చాణూరునిఁ జంపిన, కరణిన్ హలపాణి ముష్టికనిశాచరునిన్ బరిమార్చి వారల కళే, బరయుగ మీడ్చుచును రంగభాగమునందున్.[6]

⁠ 411

వ.⁠

తమతోడిగోపబాలురనెల్లను బలాత్కారంబునం జేతులు పట్టి రంగస్థలంబునకుం దిగిచి వారలుం దామును నుగ్రసేననందనుకర్ణంబుల కసహ్యంబులు సేయుచు బేరెంబులు పాఱుచుండి రప్పుడు కంసుండు కోపరక్తలోచనుండై తనయమా త్యులం బిలిచి యిట్లనియె.

⁠ 412

1. రభసంబు = సందడి.
2. నైపుణంబులు = నేర్పులు, విషాణములు = కొమ్ములు, దోలన్ = చేతులయందు, చెంగటన్ = సమీపమునందు.
3. వియచ్చర = దేవతలవలని.
4. త్రుంగించవే = చంపవయ్యా, యాశోదేయుఁడు = యశోదకొడుకైన కృష్ణుఁడు.
5. శతవారంబులు = నూఱుమార్లు, గర్తలన్ = రంధ్రములనుండి, కైవారంబు = స్తోత్రము.
6. కరణిన్ = విధమున.