| | భక్తితాత్పర్యంబులతోడ మోఁకరించి కరంబులు నేలనూఁది నమస్కరించి పరి | 381 |
| ఉ. | దేవా దేవరవంటివారు కరుణాదృష్టిన్ ననున్ బుణ్యునిన్ | 382 |
| క. | అతనికిఁ గులాభివృద్ధియు, నతులితమోక్షంబుఁ గలుగునట్టివరంబుల్ | 383 |
శ్రీకృష్ణుండు తనకు పరిమళగంధం బొసంగిన కుబ్జను సుందరాంగిగాఁ జేయుట
| ఉ. | దేవకిపట్టి గాంచెను ధృతిన్ మృగనాభియు హైమవారియున్ | 384 |
| వ. | ఒక్కకుబ్జకాంతం గనుంగొని చందనం బడుగుటయు నయ్యిందువదన ముకుం | 385 |
| సీ. | నిత్యకృత్యంబుగ నేరుపుతో నేను దిగిచినగందంబు మృగమదంబు | |
| ఆ. | నాకు మిమువంటిలోకోత్తరుల కియ్యఁ, గలిగె నింతకంటె ఘనత గలదె | 386 |
| క. | తనువున నెఱపూఁతలుగా, నొనరఁగ గందంబుఁ బూయుచుండి వినోదం | 387 |
| తే. | తనకరాంగుళములఁ బట్టి దానిపాద, యుగముపై నిజచరణంబు లొనరఁబెట్టి | 388 |
- ↑ పుష్పలావిక = పువ్వులవానియొక్క, సురభి = పరిమళముగల, మోఁకరించి = మోఁకాళ్లు నేల మోప నిలిచి, ఊది = ఊని.
- ↑ కామించి = కోరి, హేలావినోదాత్మ = లీలచే కాలము గడుపుటయందు మనసు గలవాఁడా.
- ↑ మృగనాభి = కస్తూరి, హైమవారి = పన్నీరు, గోవ = మనోజ్ఞమైన, క్రొత్తావులు = అపూర్వవాసనలు, కదంబము = నానావిధపరిమళము, హేలావిధిన్ = విలాసముగా, పాత్రికన్ = గిన్నెయందు.
- ↑ కుబ్జకాంతన్ = మఱుగుజ్జుదానిని.
- ↑ తిగిచిన = తీసిన, మృగమదంబు = కస్తురి, సూడిద = కానుక.
- ↑ సల్లాపములు = ముచ్చటలు, చిబుకంబున్ = గడ్డమును.
- ↑ విక్షేపణము = ఎగయనెత్తుట.
