పుట:Andhra-Sri-Vishnu-Puranamu.pdf/350

వ.⁠

మఱియు నాబలభద్రునియుత్సంగంబున నతసీకుసుమవర్ణుండును వనమాలావి రాజితుండును పీతాంబరధరుండును నై శక్రచాపతటిన్మాలికాపరిశోభితం బైన నీలమేఘంబుచందంబున నున్నకృష్ణునిం బొడగాంచి పులకదంతురాంచితశరీ రుండై నాసికాగ్రంబున దృష్టి నిలిపి పెద్దయుంబ్రొద్దు చూచి సంశయాద్భుతచి త్తంబున లేచి బహిఃప్రదేశంబునం జూచిన.[1]

⁠ 365

ఆ.⁠

తేరిమీఁద నధికదివ్యతేజోవిలా, సముల నున్నరామచక్రధరులఁ దెలియఁ జూచి మఱియు సలిలంబులోపల, మునిఁగి కాంచెఁ దొంటిమూర్తియుగము.

⁠ 366

చ.⁠

కనుఁగొని యద్భుతంబును వికాసము భక్తియుఁ జెంగలింప న య్యనముఁడు యోగదృష్టిఁ బరమార్థమహామహిమాన్యులైన యా ఘనులవికాసమూర్తు లొడికంబుగఁ గన్గొని వారియందు నె మ్మనమున యందు నొందఁగ నమర్చి కడుం దడ వుండి పెంపుతోన్.[2]

⁠ 367

వ.⁠

మనోమయంబు లైనగంధపుష్పధూపదీపనైవేద్యనమస్కారాద్యుపచారంబులు గావించి కృతార్థుండై జలంబులు వెడలి దామోదరుపాలికి వచ్చి గమనంబునకు సంభ్రమించుచున్న యక్రూరునకుఁ జక్రధరుం డిట్లనియె.

⁠ 368

క.⁠

నీవదనంబు వికాసము, శ్రీ వెలయుచు నున్న దిపుడు చెచ్చెర యమునా పావనజలంబులోపల, భూవినుత విశేష మేమి పొడగంటివొకో.[3]

⁠ 369

చ.⁠

అనవుడు గాందినీతనయుఁ డమ్మురమర్దనుఁ జూచి నీవెఱుం గని పని యేమి యున్నది జగన్నుత నన్నుఁ గృతార్థుఁ జేయఁగా మనమునఁ గల్గి యీసలిలమధ్యమునం దటువంటి నీపురా తన మగుదివ్యమూర్తి విదితంబుగఁ జూపితి వద్భుతంబుగన్.[4]

⁠ 370

క.⁠

నీకరుణ యివ్విధంబున, నేకొఱఁతయు లేక యున్న యేను దురాత్ముం డై కపటవృత్తు లుడుగని, యాకంసునిఁ గొలిచియుండ నర్హుఁడ నైతిన్.

⁠ 371

ఆ.⁠

వలసినట్లు తనకు వర్తింపఁగాఁ జెల్ల, దొడలిసుఖము లాసపడఁగరాదు పరులఁ గొలిచి కుడిచి బ్రతికెడుఁవాఁడు జీ, వన్మృతుండు వాఁడె వారిజాక్ష.[5]

⁠ 372

1. ఉత్సంగంబునన్ = ముందఱిభాగమునందు, శక్రచాపతటిన్మాలికాపరిశోభితంబు = ఇంద్రధనుస్సుచేతను మెఱుపుచాలుచేతను ప్రకాశించునది, అద్భుత = ఆశ్చర్యము నొందిన.
2. చెంగలింపన్ = హెచ్చగా, ఒడికంబుగన్ = చక్కగా, వారియందున్ = నీళ్లలో.
3. వికాసము = తేటదనము.
4. విదితంబుగన్ = తెలియఁబడునట్లు, అద్భుతంబుగన్ = వింతగా.
5. జీవన్మృతుండు = బ్రతికియుఁ జచ్చినవాఁడు.