పుట:Andhra-Sri-Vishnu-Puranamu.pdf/338

చ.⁠

అనవుడుఁ గొంతసేపు జలజాయతలోచనుఁ దూరకుండి గ్ర క్కున నలవోకగాఁ బ్రణయకోపము గైకొని వారితోడ ని ట్లను నను నొత్తి మీ రడుగు టర్హమె నందునకున్ యశోదకున్ దనయుఁడఁగాని కాను మఱితక్కినవారలలోన నెవ్వఁడన్.[1]

⁠ 270

క.⁠

నాయందు మీరు బాంధవు, లైయుండుట నీతిగాక యన్యవిచార ప్రాయవిధి నీయపృచ్ఛలు, సేయుట యేనీతి యేమి చెప్పుదు మీకున్.[2]

⁠ 271

ఆ.⁠

అనుచు వారిమతుల కాంధ్యంబు గల్పించి, వలయుభంగి బాంధవంబు నడపి నందనందనుండు బృందావనమున గో, పాలబాలకేళిఁ దేలుచుండె.[3]

⁠ 272

శ్రీకృష్ణుండు వేణుగానము సేయఁగా గోపికలు విని మోహించుట

వ.⁠

అంత వికాసభాసురకుముదసౌరభసంవాసితసకలదిశాభాగంబును నిందీవరమక రందబైందవానందసుందరేందిందిరఝంకారరావంబును షోడశకళాపూర్ణచంద్ర చంద్రికాసాంద్రసమస్తభువనతలంబును నైనశరత్కాలంబునఁ గృష్ణుండు గోపికాజనమనోహరంబయిన సౌకుమార్యంబుతోడ వినోదించుచుండి యొక్క నాఁడు నిశాసమయంబున.[4]

⁠ 273

ఉ.⁠

పున్నమవన్నె శంభుతలపువ్వు ముకుందునిచూపు దట్టపున్ వెన్నెలదుంప జక్కవలవేసడి చీఁకటిమూఁకవిప్పు వా రాన్నిధియుబ్బు తామరల రాయడి వేల్పులపంట మింటిపైఁ దిన్ననిపూర్వచంద్రికలు దిక్కులకున్ వెదచల్లుచుండఁగన్.[5]

⁠ 274

మ.⁠

తనసౌందర్యవికాసయౌవనము కందర్పాభిరామంబుగాఁ దనయొయ్యారపునీతి గోపికలచిత్తప్రీతి గావింపఁగాఁ దనసంగీతవచోవిలాసము సుధాధారాప్రపూరంబుగా వనజాతాక్షుఁడు సర్వమోహనకళావర్ధిష్ణుఁడై పెంపుతోన్.[6]

⁠ 275

సీ.⁠

పరఁగు షడ్జాదిసప్తస్వరంబులు మంద్రమధ్యతారకతానమార్గములును బురుషాంగనారాగములు ముప్పదియు రెండు వానిమిత్రంబులు వరుస నెఱిఁగి కాలక్రియామానగతులతోఁ దాళంబు లెఱిఁగి మూర్ఛనవృత్తు లేర్పరించి గీతంబు దరువు జక్కిణి చిందు మొదలుగా నొక్కొక్కవర్ణంబు నుగ్గడించి

⁠

1. అలవోకగాన్ = విలాసముగా, ప్రణయకోపము = ప్రేమతోఁగూడిన కోపము.
2. అపృచ్ఛలు = తగనిప్రశ్నలు.
3. ఆంధ్యము = గుడ్డితనము - అజ్ఞానమనుట.
4. సంవాసిత = చక్కఁగా పరిమళింపఁజేయఁబడిన, మకరందబైందవ = పూఁదేనెబిందువులవల్ల నైన, చంద్రికా = వెన్నెలచేత.
5. దుంప = రాశి యనుట, వేసడి = చెఱుపరి, చీఁకటిమూఁకవిప్పు = చీఁకటిని పోఁగొట్టువాఁడు, వారాన్నిధియుబ్బు = సముద్రమును ఉప్పొంగునట్లు చేయువాఁడు, రాయడి = పీడ, వేల్పులపంట = దేవతలఫలము, తిన్నని = సౌమ్యములైన.
6. ఒయ్యారపు = విలాసముయొక్క, పూరంబు = మేలైన ప్రవాహము, వర్ధిష్ణుఁడు = వృద్ధి
   పొందు నిచ్ఛగలవాఁడు.