పుట:Andhra-Sri-Vishnu-Puranamu.pdf/327

ఉ.⁠

నెట్టన నిమహత్వమును నీభుజశక్తియు నీచలంబు నీ గుట్టు నెఱుంగలేక పటుఘోరవిషాహికిఁ జిక్కితంచు నీ చుట్టలుఁ దల్లిదండ్రులును శోకపయోధి మునుంగుచున్నవా రట్టె మహాత్మ యెంతదడ వైనను మానుషలీల లేటికిన్.[1]

⁠ 172

శా.⁠

భూలోకంబున దుష్టశాత్రవచయంబుం జంపి ధర్మజ్ఞులన్ బాలింపంగ జనించినాఁడవు మహీభారావతీర్ణక్రియా శీలత్వంబు వహించి నీ విపుడు లక్ష్మీనాథ యీపాముతో బాలక్రీడలు సల్ప నేమిటికి నిర్బంధించి మర్దింపవే.[2]

⁠ 173

చ.⁠

అనవుడు లేతన వ్వొలయ నాజలజాక్షుఁడు దివ్యమూర్తిఁ గై కొని తను వుబ్బఁజేయుటయు ఘోరభుజంగమబంధనంబులె ల్లను వెస వీడె నప్పుడు బలంబుఁ జలంబును మీఱ పన్నగేం ద్రునిశిరముల్ పదంబులును ద్రొక్కి విచిత్రగతుల్ చెలంగఁగన్.[3]

⁠ 174

తే.⁠

కడఁగి హ స్తంబులను రెండుకడలనున్న, రెండుతలలును వెసఁబట్టి దండి మెఱయ నడిమి శిరమెక్కి కడుఁగఠినంబులైన, పాదఘట్టనములచేతఁ బగులదన్నె.

⁠ 175

క.⁠

తల యీగతి నలినలియై, సొలవక నెత్తురులు గ్రక్కుచును దైన్యముతో పొలుపఱిన కాళియాహిని, పెలుచన నొక్కింతవెలితి పీనుఁగుఁ జేసెన్.[4]

⁠ 176

మ.⁠

వివశుండై పెనుమూర్ఛనొందిన విభున్ వీక్షించి యత్యంతశో కవిలాపంబులతోడ నంగలతికల్ కంపింప నాగేంద్రమా సవతుల్ వచ్చి భుజంగరాజశయనున్ నాళీకపత్రాక్షు యా దవచూడామణిఁ జేరి యిట్లనిరి తాత్పర్యంబుతో మ్రొక్కుచున్.[5]

⁠ 177

ఉ.⁠

దేవ సమస్తలోకనుత దివ్యమునీంద్రమనోనివాస ల క్ష్మీవర వాసుదేవ సరసీరుహనేత్ర యనాథనాథ లో కావనదక్ష నిర్జరగణాధిప కేశవ యీశ పీతవ స్త్రావృత దేవకీసుత దయాపర మమ్ము ననుగ్రహింపవే.[6]

⁠ 178

తే.⁠

నిఖిలలోకాశ్రయం బైననీపదోగ్ర, ఘట్టనంబున నెట్లోర్చుఁ గమలనాభ యల్పబలుఁ డైనయీకాళియాహిశిరము, హస్తిమశకాంతరము నీకు నాతనికిని.

⁠ 179

1. నెట్టనన్ = దృఢముగా, పయోధిన్ = సముద్రమునందు, అట్టె = అత్యంతము, మానుషలీలలు = మనుష్యక్రీడలు.
2. శాత్రవచయంబు = పగవారికూటమిని.
3. ఒలయన్ = కలుగఁగా ననుట, బంధనంబులు = కట్లు.
4. నలినలియై = నజ్జునజ్జైలై - మిక్కిలి నలఁగి, సొలవక = తగ్గక, పొలుపఱిన = బాగు చెడిన - దీనత్వము నొందిన, పెలుచన = క్రూరత్వముతో.
5. వివశుఁడు = పరవశుఁడు, అంగలతికలు = తీఁగలవంటి దేహములు, నాళీకపత్రాక్షున్ = తామరఱేకులవంటికన్నులు గలవానిని.
6. లోకావనదక్ష = లోకులను రక్షించుటకుఁ జాలినవాఁడా, పీతవస్త్రావృత = పీతాంబరమును తాల్చినవాఁడా.