పుట:Andhra-Sri-Vishnu-Puranamu.pdf/256

తారాశశాంకకథ

క.⁠

ముదమున నాశీతాంశుఁడు, త్రిదశగురుం డగుబృహస్పతికి శిష్యుండై విదితంబుగ శాస్త్రంబులు, చదువుచు వర్తించు నతనిసదనమునందున్.

⁠ 8

క.⁠

వెరవున నీగతి గురునకు, గురుపత్నికి నధికభక్తి కొనసాగంగాఁ బరిచర్య సేసి చదువుచు, బెరయుచు వర్తించు నతఁడు ప్రియశిష్యుండై.[1]

⁠ 9

వ.⁠

అంత నొక్కనాఁడు.

⁠ 10

ఆ.⁠

దేవవిభునిక్రతువు గావింప దేవలో, కమున కేగుచుండి యమరగురుఁడు చదువుచుండు మనుచుఁ జంద్రుని మందిరాం, తరమునందు నునిచి యరుగుటయును.

⁠ 11

చ.⁠

వనజవిరోధియున్ వినయవర్తనుఁడై గురుపత్నికిన్ ముదం బునఁ బరిచర్య సేయుచు నపూర్వపుశాస్త్రము లభ్యసించుచున్ దనచెలువంబురూపము నుదారతయున్ లలితాంగి యైన యవ్వనితకుఁ జెప్పరానివలవంతలు సేయుచునుండెఁ బెంపుతోన్.

⁠ 12

వ.⁠

అప్పుడు.[2]

⁠ 13

సీ.⁠

బంగారుచెఱఁగులపట్టుపుట్టముఁ గట్టి కమ్మకస్తురితిలకంబుఁ దీర్చి ముత్యంపుసరులును మొగపుతీఁగెయుఁ బెట్టి యవయవంబుల సొమ్ము లలవరించి కలికికన్నులయందుఁ గజ్జలం బమరించి యరజారుకొప్పున విరులు దుఱిమి తఱుచుగాఁ గర్పూరతాంబూలములు సేసి పాలిండ్లఁ గుంకుమపంక మలఁది

⁠

తే.⁠

పొసఁగ వజ్రంపుఁబాపటబొట్టు పెట్టి, రవళిమెట్టెలమ్రోఁతలు రాయడింపఁ బంచసాయకుమోహనబాణ మనఁగ, నిందుబింబాస్య మెలఁగు నమ్మందిరమున.[3]

⁠ 14

వ.⁠

ఇట్టి విలాసంబుల నుల్లసిల్లుచున్నంత.

⁠ 15

క.⁠

తారన్ సురగురుదారన్, దారాధిపవదనఁ దరళతారానయనన్ దా రాజసంబుపెంపునఁ, దారాపతి సూచె మోహతత్పరుఁ డగుచున్.[4]

⁠ 16

క.⁠

చూచి మదనాతురుండై, యాచంద్రుఁడు దేవగురునియంగన సౌభా గ్యోచితశృంగారకళా, శ్రీచాతుర్యములఁ జిక్కి చిత్తం బలరన్.[5]

⁠ 17

సీ.⁠

తిలకించు నయ్యింతిచెలువంబుఁ బలుమాఱుఁ గిలికించితాదుల గెల్లుచూచుఁ గోరి యవ్వనిత నిగ్గులు దేఱుపాలిండ్ల నింపారఁగాఁ గౌఁగిలింపఁగోరు

⁠

1. బెరయుచున్ = అతిశయించుచు.
2. వనజవిరోధియున్ = చంద్రుఁడును, చెలువంబు = సౌందర్యమును, వలవంతలు = మోహములు, పెంపుతోన్ = గౌరవముతో.
3. పుట్టము =- వస్త్రము, కమ్మ = మధురమైన, కలికి = విలాసయుక్తములైన, కజ్జలంబు = కాటుకను, తుఱిమి = లోపల చొప్పించి - ముడిచి, పాలిండ్లన్ = స్తనములయందు, రవళి = ధ్వనించుచున్న. రాయడింపన్ = ఒరయఁగా - హెచ్చఁగా ననుట, ఇందుబింబాస్య = చంద్రబింబమును బోలిన మొగముగలది.
4. తరళతారానయనన్ = తిరుగుచున్న నల్లగ్రుడ్లతోఁ గూడినకన్ను గలదానిని.
5. మదనాతురుండు = మన్మథునిచే పీడింపఁబడినవాఁడు.