పుట:Andhra-Sri-Vishnu-Puranamu.pdf/247

⁠

నువ్వున నచ్చరల్ గొలువ నుర్వికి వచ్చి ముహూర్తమాత్రలో మవ్వపుటైహికక్రియలు మాని పరాపరతత్వవేదియై.[1]

⁠ 310

తే.⁠

వరుస బ్రహ్మాదులకునైన వశముగాని, సచ్చిదానందయోగవాసనలఁ బొదలి యొకముహూర్తములో నృపాలకుఁడు మిగుల, విష్ణుసాయుజ్యమునఁ బొందె విస్మయముగ.

⁠ 311

క.⁠

ఆరాజు యోగవిద్యా, సారస్యముఁ జూచి మెచ్చి సప్తర్షులు రై వారములు సేయుచుండుదు, రారయ నొక్కొక్కవేళ నలరుచుఁ దమలోన్.[2]

⁠ 312

క.⁠

ఏపున నొక్కముహూర్తము, లోపల గైకొనియె విష్ణులోకసుఖంబుల్ తాపసు లీఖట్వాంగది, లీపుని సరి గారు యోగలీలాప్రౌఢిన్.[3]

⁠ 313

క.⁠

అని యిట్లు నేటికాలముఁ, గొనియాడుదు రాదిలీపకువలయపతికిం దనయుండు రఘునృపాలుఁడు, జనియించె నతిప్రతాపసంపద మెఱయన్.

⁠ 314

ఉ.⁠

ఆరఘుభూమిభర్తసుతుఁడై జనియించె నజుండు వానికిం దోరపుకీర్తిచే దశరథుం డుదయించె నతండు వైరిదు ర్వారపరాక్రమక్రమనివారణకారణమండలాగ్రుఁడై ధారుణియెల్ల నేలె విదితంబుగ షష్టిసహస్రవర్షముల్.[4]

⁠ 315

శ్రీరామచరిత్రము

క.⁠

ఆదశరథేశునకు దా, మోదరుఁడు త్రిలోకరక్షణోద్యమలీలం గాదె తనమూర్తి నాలుగు, భేదంబులుగా జనించెఁ బెం పేపారన్.[5]

⁠ 316

క.⁠

ఇల విష్ణుమూర్తివలనన్, నలువొందిన రామలక్ష్మణభరతశత్రు ఘ్నులు బాహాబలదర్పో, జ్జ్వలులై విలసిల్లుచున్న వారలలోనన్.

⁠ 317

ఉ.⁠

భూచరఖేచరాభినుతపుణ్యుఁడు రాముఁడు శైశవంబునం దేచిన తాటకన్ రణ మహిం బడనేసి సుబాహు నొక్కనా రాచమునన్ వధించి ప్రమదంబున నంబుధిలోఁ బడంగ మా రీచుని నొంచి కౌశికు వరించిన యజ్ఞముఁ గాచెఁ బెంపుతోన్.[6]

⁠ 318

1. ఉవ్వునన్ = తటాలున, మవ్వపు = మనోజ్ఞమైన.
2. సారస్యము = సరసత్వము, కైవారములు = స్తోత్రములు.
3. ఏపునన్ = ఉత్సాహముతో.
4. వైరి...మండలాగ్రుఁడు = శత్రువులయొక్క అడ్డగింపరాని పరాక్రమమర్యాదను పోఁగొట్టుటకు హేతువైన ఖడ్గము గలవాఁడు - అణఁపరానిశత్రువుల పరాక్రమమును ఆణఁచినవాఁ డనుట.
5. పెంపు = గౌరవము.
6. భూచరఖేచరాభినుతపుణ్యుఁడు = భూమియందు సంచరించునట్టి మనుష్యులచేత ఆకాశమున సంచరించునట్టి దేవతలచేతను కొనియాడఁబడిన ధర్మముగలవాఁడు, శైశవంబునందున్ = శిశుత్వమునందు - పసితనమునందే, ఏచిన = చెలరేగిన, నొంచి = నొప్పించి.