పుట:Andhra-Sri-Vishnu-Puranamu.pdf/244

⁠

యజ్ఞంబు సేసె నయ్యజ్ఞసమాప్తదివసంబున నమ్మునీంద్రుం డనుష్ఠానార్థంబుగాఁ జనినసమయంబు వేచి.[1]

⁠ 278

క.⁠

మును పగచాటుచుఁ బోయిన, దనుజుండు వసిష్ఠురూపుఁ దాల్చి ధరిత్రీ శునికడకుఁ జని రహస్యం, బున నరమాంసంబుతోడి భోజన మడిగెన్.

⁠ 279

చ.⁠

జనపతి యట్లకాక యని సమ్మతిచేసెను సూపకారుఁ డై దనుజుఁడు వచ్చి యవ్విభుమతంబున మానవమాంస మిమ్ముగాఁ గొని చని వండి బంగరపుఁగోరను గోరిక మీఱఁ బెట్టి య మ్మునిపతి కిమ్మటంచు నృపుముందఱఁ బెట్టి యదృశ్యమై చనెన్.[2]

⁠ 280

ఆ.⁠

అంత నవ్వసిష్ఠుఁ డరుదెంచి భోజన, మర్థిఁ జేయునప్పు డవ్విభుండు మునికిఁ గడురహస్యమున నరమాంసంబుఁ, దెచ్చి పెట్టె మీఁదు దెలియలేక.

⁠ 281

క.⁠

మౌనీశ్వరుండు దానిన్, మానవమాంసంబుగా సమంజసదివ్య జ్ఞానమునఁ దెలిసి యానృప, సూనునెడం దప్పులేమిఁ జూడక కినుకన్.

⁠ 282

ఉ.⁠

శ్రీకరమైనపుణ్యములఁ జెందఁగ ఘోరతపంబు సేయఁగా మాకు నభోజ్య మైననరమాంసము బెట్టుట యాసురంబు నీ వీకపటంబుఁ జేసితివి యింతటనుండియు రాక్షసత్వముం జేకొని యిట్టిభోజనము సేయు మటంచు శపించె నుగ్రుడై.[3]

⁠ 283

వ.⁠

ఇట్లు శపించినవసిష్ఠునకు నరేంద్రుం డిట్లనియె.

⁠ 284

తే.⁠

నీవ కావె మునీశ్వర నేటిరేపు, మనుజమాంసంబుతోడి భోజనము నన్ను నడిగినాఁడవు నీ విప్పు డది తలంప, కేల శపియించితివి కృప యింతలేక.[4]

⁠ 285

వ.⁠

అనిన నమ్మునీంద్రుండు క్రమ్మఱం దనయోగసమాధిం జూచి రాజువలన నపరా ధంబు లేకుండు టెఱింగి పండ్రెండువత్సరంబులకు శాపమోక్షణం బగునని యనుగ్రహించిన శాపానుగ్రహంబులు గైకొని నరేంద్రుండు మునీంద్రున కిట్లనియె.

⁠ 286

ఆ.⁠

నిరపరాధి నన్ను నిష్కారణము శపి, యించినాఁడ వింక నీవు సూర్య కులము భూపతులకు గురువవుగాఁగ న, ర్హుఁడవు గాక నవయుచుందుగాక.[5]

⁠ 287

క.⁠

అని ప్రతిశాపజలంబులు, గొనఁగా నపు డెఱిఁగి యతనికులసతి మదయం తి నరేశ్వర యోహోహో, చనునే గురువునకు నలిగి శాపం బీయన్.

⁠ 288

వ.⁠

అని నివారించిన నతండు మనసు విఱిగి యాశాపజలంబులు భూనభంబులం జల్లిన లోకంబులకు నుపద్రవం బగునని తనపాదంబులయంద చల్లుకొనిన నాత్మీయకో పానలాశ్రితంబు లైనయాజలంబులచేతం దనపాదంబులు దగ్ధచ్ఛాయ యైన

⁠

1. వేచి = కనిపెట్టి.
2. ఇమ్ముగా = బాగుగా, బంగరవుఁగోరన్ = బంగారుగిన్నెయందు.
3. అసురంబు = అసురకృత్వము.
4. నేటిరేపు = ఈదినము ప్రాతఃకాలమున.
5. నిరపరాధిన్ = తప్పులేనివానిని, నవయుచుందు = అలయుచుందువు.