పుట:Andhra-Sri-Vishnu-Puranamu.pdf/235

ఆ.⁠

ఐహికంబు లైనమోహలతానేక, బంధనంబు లెల్లఁ బరమయోగ విమలతత్త్వ మనులవిత్రమునను గోసి, వైచి నిష్కళాత్మవర్తి యగుచు.[1]

⁠ 189

క.⁠

దుస్సహ మిహసౌఖ్యంబౌ, దుస్సంగతి పుత్రమిత్రదుహితృతతి యిసీ! నిస్సారము సంసారము, లెస్స యనుచు మనుజు లేల లెక్కింతురొకో.[2]

⁠ 190

క.⁠

పదివేలవిధంబుల నే, వదలక విషయోపభోగవాంఛలవలనం బొదలియు నాచిత్తము తని, యదు మిక్కిలి నాడు నాటి కధికం బగుచున్.

⁠ 191

సీ.⁠

అంతర్జాలంబులయందుఁ దపోవృత్తిఁ జరియించు నాకు మత్స్యప్రసంగ వశమునఁ జేసి వివాహంబునకు నేకకన్యార్థినై పోవఁగా ననేక భార్యాజనంబులఁ బరిణయం బొనరింపఁ బాటిల్లె మఱి కుటుంబములఁ బ్రోవ బాహుళ్య మైనసంపదలు సంపాదింపవలసెఁ దదాసక్తివలనఁ జేసి

⁠

తే.⁠

పుత్రపౌత్రదౌహిత్రకళత్రమిత్ర, బంధుధనధాన్యవైభవప్రాభవములు చూచి పెక్కేండ్లు సంసారసుఖములందు, గాసిపడితి వృథాపోయెఁ గాలమెల్ల.[3]

⁠ 192

క.⁠

యోగము గల్గినచోటను, భోగంబులు లేవు భోగములు గల్గినచో యోగంబు లేదు గావున, యోగము భోగంబుఁ బడయ నొరులకు వశమే.

⁠ 193

మ.⁠

అని సర్వంబుఁ బరిత్యజించి నిజభార్యాయుక్తుఁడై కానకున్ జని పెక్కేండ్లు తపంబు చేసి పిదపన్ సన్యాసియై వార్ధకం బున సాంగత్యవశంబు లైనవిషయంబుల్ మాని యంత్యంబునన్ గనియెజ్ సౌభరి విష్ణుభక్తివలనఁ గల్యాణకైవల్యమున్.[4]

⁠ 194

క.⁠

ఈసౌభరికథ దలఁచిన, వ్రాసినఁ బేర్కొనిన వినిన వర్ణించిన న భ్యాసము చేసినవారికి, శ్రీసంపద లొనరి మోక్షసిద్ధియుఁ గలుగున్.

⁠ 195

వ.⁠

అని చెప్పి పరాశరుండు మాంధాతృపుత్రసంతతి వినుమని యిట్లనియె.

⁠ 196

తే.⁠

తాపసోత్తమ మాంధాతతనయుఁ డైన, యంబరీషున కుదయించె ననఘచరితుఁ డైనయువనాశ్వుఁ డతనికి హరితుఁ డనఁగఁ, బుత్రుఁ డుదయించె నమ్మహీభుజునియందు.

⁠ 197

తే.⁠

అంగిరసు లనుగంధర్వు లాఱుకోట్లు, పుట్టి పాతాళమునఁ జొచ్చి భుజగపతుల కెల్ల నుపహతి చేసి యనేకదివ్య, రత్నములతోడఁ గామినీరత్నములను.[5]

⁠ 198

క.⁠

బలిమిం గైకొనిన రసా, తలలోకము వెడలి భుజగతతు లెల్ల భయా కులితాత్ము లగుచుఁ జని యా, జలనిధిపై యోగనిద్ర సలిపెడువానిన్.

⁠ 199

శా.⁠

కాలాత్మున్ భువనైకసేవితు జగత్కల్యాణమూర్తిన్ దయా శీలున్ బన్నగతల్పు సన్నిహితరాజీవాసనున్ సర్వలో

⁠

1. లవిత్రము = కొడవలి.
2. దుస్సహము = సహింపరానిది, సంగతి = సంసర్గము, ఇసీ = సీ.
3. కుటుంబములన్ = పోష్యవర్గములను, ప్రాభవము = ప్రభుత్వము.
4. కల్యాణకైవల్యమున్ = శుభకరమైన పరమపదమును.
5. ఉపహతి = బాధ.