పుట:Andhra-Sri-Vishnu-Puranamu.pdf/189

⁠

దూరంబు నడచి ప్రొద్దునఁ బోక వచ్చిన తెరువరులును మఱి దిక్కులేని పేదబ్రాహ్మణులు వినోదంబులకుఁ దమ్ముఁ బొడగన వచ్చినభూమిసురులు

⁠

తే.⁠

మొదలుగ నతిథులయి తమసదనములకు, నేగుదెంచిన భక్తితో నెదురువోయి తోడుకొనివచ్చి తనయింట దొరకినట్టు, లన్నపానంబులకు నుపాయంబు సేయఁ గలుగుగృహమేధి పుణ్యలోకముల కరుగు.[1]

⁠ 154

ఆ.⁠

ఇంటఁ గలపదార్థ మేమియు దాఁపక, లేకయున్న ఋణము దేక యతిథి కకభక్తితోడ నన్నపానాదులఁ, దృప్తిసేయవలయు దినదినంబు.

⁠ 155

తే.⁠

అతిథి యాఁకలిగొని యింటి కరుగుదెంచి, కడునుదాసీనమునఁ బొంది వెడలెనేని తనకుఁ గలపాప మాగృహస్థునకు నిచ్చి, వానిపుణ్యంబు గొనిపోవు వసుమతీశ.[2]

⁠ 156

ఆ.⁠

కాన నతిథియందు గర్వంబు మదమును, బరుసఁదనము బెరుకుఁ బ్రల్లదంబుఁ బొడమకుండఁజేసి భోజనశయనాస, నములఁ బ్రీతుఁ జేయు టమరు గృహికి.[3]

⁠ 157

వ.⁠

మఱియు ననేకప్రకారంబు లైనగృహస్థధర్మంబుల నిర్మలులై కంటులేక వర్తించు మహాత్ములు పుణ్యలోకసుఖంబుల ననుభవింతురు. ఇప్పు డతిథిసత్కారంబులు సేయుగృహపతులు గలగ్రామంబులు సకలశోభనధామంబులు నానారిష్టవిరా మంబులు నగు నట్టిగృహమేధిధర్మంబు విడుచుటకంటెను బాతకంబు లేదు సుమీ యని పలికి మఱియును.[4]

⁠ 158

చ.⁠

పరమగృహస్థధర్మపరిపాలన ఖేలనవృత్తి ధన్యుఁడై పురుషుఁడు వార్ధకంబు తనుఁ బొందినఁ బుత్రకులం దదాశ్రమా కరులుగఁ జేసి తానుఁ దనకాంతయుఁ గొనకు నేగి సత్తప శ్చరణవిధంబు లేమఱక సంతతముం దప మాచరించుచున్.[5]

⁠ 159

సీ.⁠

దినము దప్పకయుండఁ ద్రిషవణస్నానంబు జరిపి గడ్డము పెంచి జడలుగట్టి భూశాయియై ఫలంబులు శాకములుఁ గందమూలంబులును భుజింపుచుమహాజి నము కుశంబులు వల్కలములును దేవపూజనము భూదేవతర్పణము చేసి మంత్రతంత్రముల హోమంబు యథాప్రకారంబునం జేసి భిక్షంబు బలియు

⁠

తే.⁠

నొనరఁబెట్టి వనస్నేహమున శరీర, మెల్ల నభ్యంగ మొనరించి హిమనిదాఘ

⁠

1. ఆఁకటఁ గ్రాఁగువారు = ఆఁకటిచే తపించువారు, తెరువరులు = బాటసారులు, సదనములకున్ = ఇండ్లకు, గృహమేధి = గృహస్థుఁడు.
2. ఉదాసీనమునన్ = ఆదరింపమిని.
3. పరుసఁదనము = గడుసుదనము, బెరుకు = భేదము, ప్రల్లదంబు = దుష్టత్వము, గృహికిన్ = గృహస్థునకు.
4. కంటు = నిరోధము, శోభనధామంబులు = శుభస్థానములు, అరిష్టవిరామములు = కీడులను పోగొట్టునవి.
5. ఖేలనవృత్తిన్ = క్రీడావ్యాపారములచేత, తపశ్చరణ = తపస్సు చేయుటయొక్క.