పుట:Andhra-Sri-Vishnu-Puranamu.pdf/179

శా.⁠

వేదక్ష్మారుహమూలకంద మసకృద్విజ్ఞానభానుప్రభా ఛ్ఛాదీభూతమహోగ్రపాతకతమశ్ఛాదంబు నానారస ప్రాదుర్భూతమహాకవిత్వరచనాపారీణుఁ డైనట్టియా వేదవ్యాసమునీశ్వరుండు వెలసెన్ విష్ణుప్రభావంబునన్.

⁠ 72

వ.⁠

అట్టివేదవ్యాసుం డైనకృష్ణద్వైపాయనుండు బ్రహ్మచేత నియుక్తుండై వేదంబులు నాలుగుపాదంబులుగాఁ జతుర్భేదంబుఁ జేసి యందు ఋగ్వేదంబు పైలుండును యజుర్వేదంబు వైశంపాయనుండును సామవేదంబు జైమినియు నధర్వవేదంబు సుమంతుండును పురాణేతిహాసంబులు రోమహర్షణపుత్రుం డగుసూతుండునుం జదువునట్లుగా నియమించె వారలందఱు దమతమ శిష్యప్రశిష్యసంతతులచేతం జదివించిన వారివారిపేర శాఖాసహస్రంబు లయ్యె నెట్లనిన.

⁠ 73

క.⁠

పైలుఁడు ఋగ్వేదము గుణ, శీలురు బోధాయనాదిశిష్యవరులచే నాలోడింపఁగఁ జేసె వి, శాలగతిన్ బహుసహస్రశాఖలు గల్గన్.[1]

⁠ 74

క.⁠

ధీయుతమతి యగువైశం, పాయనుఁ డాత్మీయవేదపాఠంబునకున్ భూయిష్ఠమహిమ నధికుం, డై యిరువదియేడుశాఖ లమరఁగఁ జేసెన్.

⁠ 75

తే.⁠

చేసి యాశాఖలన్నియు శిష్యవరుల, చేతఁ జదివించె వారు విశేషమహిమ దనర శిష్యప్రశిష్యసంతతులవలనఁ, బెక్కుశాఖలు గావించి రక్కజముగ.[2]

⁠ 76

వ.⁠

అట్టి వైశంపాయనశిష్యులలోన.

⁠ 77

ఉ.⁠

పుణ్యుఁడు బ్రహ్మరాతమునిపుత్రుఁ డుదంచితవేదపాదపా రణ్యవిహారసింహుఁడు విరాజితభూరితపోమయుండు బ్ర హ్మణ్యుఁడు యాజ్ఞవల్కి యనుమౌని గురున్ భజియించి వానికా రుణ్యకటాక్షవీక్షణపరుం డగుచున్ విలసిల్లెఁ బెంపుతోన్.[3]

⁠ 78

ఉ.⁠

అమ్ముని యొక్కనాఁడు పరమార్థరహస్యము లైనవేదవా దమ్ములు చేయుచున్ మునికదంబము లెల్ల వినంగ సప్తరా త్రమ్ములలోన మద్గురుఁడు బ్రాహ్మణహత్య యొనర్చునట్టిపా పము హరింప నోపుపరిపాటిమహత్వము గల్గు నాయెడన్.[4]

⁠ 79

వ.⁠

అని యిట్లు యాజ్ఞవల్కి పల్కినవచనంబులు శిష్యులవలన విని వైశంపాయనుం డతనిమీఁదం గోపించియుఁ దనయం దతండు పరమభక్తుండు గావున నొండే మియు ననక యెప్పటియట్ల వేదంబులు చెప్పుచుండి తనయాజ్ఞలో నడవక ప్రల్ల

⁠

1. ఆలోడింపఁగన్ = విచారింప, విశాలగతిన్ = విశేషముగా ననుట.
2. అక్కజముగన్ = ఆశ్చర్యముగా.
3. వేదపాదపారణ్యవిహారసింహుఁడు = వేదముల నెడువృక్షములుగల అడవియందు విహరించుటయందు సింహమైనవాఁడు. వేదములన్నియు చక్కగా చదివినవాఁడు అనుట, విరాజితభూరితపోమయుండు = మిక్కిలి ప్రకాశించునట్టి అధికతపస్సే స్వరూపముగాఁగలవాఁడు, బ్రహ్మణ్యుఁడు = వేదవిహితమైన యాచారము నడపువాఁడు, పెంపుతోన్=గౌరవముతో.
4. కదంబములు = సమూహములు, పరిపాటి = అనుసరించునది - అంతమాత్రము అనుట.