పుట:Andhra-Sri-Vishnu-Puranamu.pdf/173

ఆ.⁠

కమలహితుఁడు విశ్వకర్మతనూభవ, యైనసంజ్ఞ యనుమృగాక్షిఁ బెండ్లి యాడి దానివలన నత్యంతసుఖలీలఁ, దేలుచుండి కొంతకాలమునకు.

⁠ 23

క.⁠

మనువును యముఁడును యమునయు, ననువారల మగుడఁ బడసె నాసతివలనన్ వనరుహబాంధవుఁ డెంతయు, ననురాగరసాబ్ది నోలలాడుచునుండెన్.

⁠ 24

వ.⁠

అంత నమ్మహాదేవియును సూర్యదేవునిచండకిరణంబులు డాయ నోపక వృద్ధ పరిగ్రహ యైనయువతిచందంబున నిజచ్ఛాయకుం దనయట్ల శరీరంబు గల్పించి పతిశుశ్రూష సేయ సమకట్టి పెట్టి యరణ్యమధ్యంబునకుం జని వాజిరూపంబు ధరి యించి యజ్ఞాతవాసంబునఁ దపంబు సేయుచుండె నంత.[1]

⁠ 25

ఉ.⁠

ఛాయయు సంజ్ఞయట్ల జలజప్రియసేవ యొనర్చుచుండ నా తోయజభాంధవుండు తనతొయ్యలియట్ల మనోనురాగముల్ సేయఁగ నుండె సంజ్ఞ మును చేసినసేఁత లెఱుంగ కిమ్మెయిన్ మాయలు పన్నుభామినుల మంచితనంబులు నమ్మవచ్చునే.[2]

⁠ 26

వ.⁠

ఇట్లు కపటరూపసేవావిధేయ యైనఛాయయందు మనువును శనైశ్చరుండును దపతియు జన్మించి పెరుగుచున్న యప్పుడు.

⁠ 27

తే.⁠

ఛాయ నిజపుత్రకులయట్ల సవతిసుతుల, గౌరవంబునఁ జూడక కడునుపేక్ష సేయుచుండంగ యముఁడు వీక్షించి కోప, మాత్మఁ బెనఁగొనఁ బినతల్లి కనియె నపుడు.

⁠ 28

ఆ.⁠

తల్లివయ్యు నీవు తనయుల నందఱ, నొక్కభంగిఁ జూడకుండు టెట్టు లిట్టిబుద్ధి నీకు నేటికిఁ బాటిల్లె, ననిన నతనిమీఁద నాగ్రహించి.

⁠ 29

క.⁠

మానక విన నర్హంబులు, గానియుదాసీనవచనఘనకంటకముల్ వీనులలో నాటించిన, నానలినదళాక్షిఁ దన్నె నాతఁడు కిన్కన్.[3]

⁠ 30

వ.⁠

ఇ ట్లవమానంబుఁ బొంది యమ్మానవతి యతనిచరణంబులు భంగంబు లగునట్లుగా శపియించె నప్పుడు సూర్యుం డది యేమి కారణం బని యడిగిన యముం డిట్లనియె.

⁠ 31

ఉ.⁠

అన్నలు దమ్ము లైనమము నందఱ నొక్కవిధంబునం గృపన్ మన్నన సేయవేల యనినన్ నను నూరకతిట్టెఁ దిట్టినం దన్నితిఁ దన్నినం దనపదంబులు గూల శపించె నిట్టికో పోన్నతబుద్ధి తల్లులకు యుక్తమె పుత్రకులన్ శపింతురే.

⁠ 32

ఆ.⁠

తల్లియైన నేల తన్నుదు సుతుఁడైన, నేల నను శపించు నీమృగాక్షి యేను గాను సుతుఁడ నీయమ తల్లియుఁ, గాదు చిత్తగింపు కర్మసాక్షి.

⁠ 33

1. చండ = వేండ్రమైన, డాయన్ = సమీపింప, వృద్ధపరిగ్రహ = ముసలినానిఁ జేపట్టినది, వాజి = గుఱ్ఱము.
2. తొయ్యలి = ఆఁడుది - భార్య.
3. ఉదాసీనవచనఘనకంటకములు = ఉచ్చరింపరాని మాటలనెడి గొప్పముండ్లు, కిన్కన్ = కోపముతో.