| | పరఁగుం గాని యఖండపుఁ, బరమాత్మకు సంజ్ఞ గాదు పార్థివచంద్రా![1] | 315 |
| తే. | దేవతిర్యఙ్మనుష్యాదిదేహభిత్తు, లెవ్వియును నాత్మ గాదు నరేంద్ర యీవి | 316 |
| క. | పలుమాఱు రాజభృత్యా, దులు వస్తువు లంటిమేని తొల్లిటితమసం | 317 |
| తే. | అనఘ కాలంబువలన నామాంతరమునఁ, బొంద దెయ్యది యదియపో భూరివస్తు | 318 |
| తే. | ఎల్లప్రజలకు రాజగుఁ దల్లిదండ్రు, లకు సుతుం డగు సత్పుత్రులకును దండ్రి | 319 |
| తే. | ఇట్టిసకలావయవములకెల్ల నన్యుఁ, డగుదువేనియు నహ మంట దగును నిట్లు | 320 |
| వ. | కావునఁ దత్వంబు పృథక్కరణనిష్పాద్యంబై యున్నయది సోహంభావన నెట్లు | 321 |
| తే. | నీవు చెప్పినపరమార్థనిశ్చయముల, వలన నాచిత్త మేమియుఁ దెలివిలేక | 322 |
| క. | అనఘాత్మ మీరు నాకును, వినిపించిన యావివేకవిజ్ఞానము భూ | 323 |
| వ. | అది యట్లుండెఁ బరమార్థం బైనశ్రేయస్స్వరూపంబు నాకు నెఱుంగవలయు నేత | 324 |
| క. | ఎడపక పరమార్థము న న్నడిగెదవో శ్రేయ మిప్పు డడిగెదనో యే | 325 |
| క. | శ్రేయము పరమార్ధము గా, దా యని యడిగెదవయేని ధరణీవర యా | 326 |
| చ. | గొనకొని యిష్టదైవతము గొల్చి వరంబులు గొంట శ్రేయమా | |
