పుట:AarogyaBhaskaramu.djvu/51

37

శా|| సంధ్యావందనమద్ది మామకనమస్కారంబు గాదందువే౯

సంధ్యాదేవత త్వత్స్వరూపిణియె. చిచ్ఛక్తిం ద్వదాకారఁ ద

త్సంధ్య౯ వార్వమి శూద్రుఁడై శతజనుశ్చంచాలుఁడౌ బ్రాహ్మణుం.

డాంధ్యంబూని త్యజించుచుండెనతఁడి ప్డాకర్మము౯ భాస్కరా!

ఉ|| కావునఁ గష్టము౯ సుఖముఁ గర్మఫలంబులె యైనను౯ ద్విజుల్

తావకసేవ సేయుటది తప్పదు. నేను ద్విజుండ. శాస్త్రపు౯

త్రోవఁ ద్యజింప నక్షముఁడ. తొట్రిలకుండఁ దదధ్వమందున౯

పోవఁగలేమికి౯ మదిని బొక్కుచునుండెడివాఁడ భాస్కరా! ౨౫౩

ఉ|| స్వప్రతిభానుసారముగ శాస్త్రవిధిం ద్యజియించి వర్తిల౯

భూప్రజకున్నె సిద్ధి? మఱి పొందునె సద్గతుల౯? సుఖించునే?

విప్రుఁడుగూడ నేలొ కలివి స్సృతి నియ్యెడఁ గామకారత౯

సుప్రధితత్వముం బొరయఁజూచుచునుండినవాఁడు భాస్కరా! ౨౫౪

శా|| కాలం గీల్కొను చచ్చుతీఁపు త్రిశరత్కాలానకుంగూడఁదా

మూలచ్ఛేదముగామిఁ జేయవలసెంబో కర్మవాదంబు లి.

ట్లోలిం జాల శమించె నయ్యదియు. ఆ యుద్యంతమ స్తంయమ౯

మేలౌ వేదపుముక్కచిక్కినది. మేల్! మేలింకనౌ భాస్కరా! ౨౫౫

మ|| ఉదయాస్తాద్రులమీఁదనున్నయపు డాయుష్ణాంశు ధ్యానించు కో

విదుఁడౌ బ్రాహ్మణుఁ డొందుసర్వశుభముల్ వేడ్కల్ పిసాళింపనం

చదిరా యాశ్రుతి చెప్పుచున్నయది. ఇం కాతీరె ధ్యానింతు. నా

పద మౌనెప్పటియట్లు. తక్కు తెగుళుల్ బాధింపవో భాస్కరా! ౨౫౬

మా|| ఒకయారోగ్యమె యిత్తువీపనెడి యార్యోక్తిం గనుంగొంటిము౯.

సకలం భద్రమటంచు నీశ్రుతియనుంగా! నీయుపస్థానమం

దిఁక మేలైన నహన్యతేప్రభృతు లెన్నేని౯ భవద్దీయమా

న కళారోగ్యచిరాయురాదికముల న్గాన్పించెడి౯ భాస్కరా! ౨౫౭

శా|| ఆ క్రవ్యాద్గురుఁడబ్దపుంద్రయము నన్నర్థానఁ బ్రాణాన దుః

ఖాక్రాంతుంబొనరించినా2ండు. చనినాఁ. డంతర్దశానాథుఁ డీ

వై క్రాల్కాలముగూడనైనయదియి. ప్డారోగ్యము౯ భాగ్యము౯

నీ క్రీగంటనుజూచుమాత్రఁ గలుగు౯ లే నాకిఁక౯ భాస్కరా!