సచ్చిత్తుండు ప్రసాదరావు. లవము౯ జంఘామయం బాఁగ. దే
నెచ్చో నేగుదు? ఏమిసేయుదు? కటా! ఎవ్వా రిఁక౯ దిక్కు? నీ
హెచ్చెల్లం దెలియంగ వచ్చినదిలే యీనాఁటికి౯ భాస్కరా!
ప్రతుఁడు ప్రసాదరావు. తన వైద్యత కించుక త్వత్ర్ససాదము౯
జతయయియుండ భాస్కరుని సన్నుతిసేయుచు నొక్క పద్యపు౯
శతకము వ్రాయుమంచుఁ బెలుచం బురికొల్పెను నన్ను భాస్కరా!
హమ్మెటువంటిదైనది యథార్థ మెఱింగియుఁ దత్ప్రణీత
క్యమ్మున భ్రాంతమై మరల నందుఁ బ్రవిష్ట. మిఁకద్ది యెన్నిప
ద్యమ్ములనల్లునో. శతకమయ్యె మఱొక్కటియయ్యె భాస్కరా!
ద్రుగతిశయమ్ము. నీరుదిగి తొల్లిటికంటె నొకింత భారమై
అగుపడుచుంటఁ జెప్పుటయు నయ్యది హేతువుకాదు కాలిదౌ
తెగులునకంచుఁ బల్కె మును. తెల్పెనిటిప్పు డతండు భాస్కరా!
ర్పడ్డది యాసుపత్రి. అటఁ బాలునురొట్టెయు వారెయిచ్చి యీ
బుడ్డనుగోసి నీర్దిగిచిపుత్తురనె౯ మఱి. అద్ది గుండెపై
పెడ్డను గొట్తినట్టులయి భీతిలితిం జన నందు భాస్కరా! ౨౩౫
వ్రాఁతకుఁ గుంది యందుఁ బదివాసరముల్ వసియించి వెండియు౯
భూతముచాడ్పునం బయికిఁబొంగిన వేఁడిమి నాఁపివేయ నే
చేఁతయుఁ జేయలేక కడు క్షీణబలుండనునైతి భాస్కరా! ౨౩౬
నేగతి నర్సరాట్పురికి ఇంతటిక్షీణబలుండ వండ మే
లాగునఁ జీలిపించెదని లావుభయంపడు బంధుసంచయం
బాఁగి ప్రవిష్టుఁడైతిఁ దుద కాంగ్లభిషగ్వరశాల భాస్కరా!
