ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది
ఉమర్ ఖయ్యామ్
119
466
కల్లుం ద్రావిన నీచమానవుల సఖ్యంబందుఁ గూర్చుండఁగాఁ
జెల్లన్‌బోవదు ; ప్రేమగానకలనన్ శ్రీరాగరాగాంచితో
త్ఫుల్లాస్యల్, నళినాక్షులం గలసి సంతోషించుచున్ ద్రావఁగాఁ
జెల్లున్ వేడుక నప్పు డప్పుడు సముత్సేకంబు సంధిల్లఁగన్.
467
సుమములపైని మేఘపు ముసుంగు తొలంగ గలేదు ; నాదు హృ
త్కమలము మద్యవాంఛఁ బరితాపము నొందుచు నున్న దింక నీ
సమయము నిద్రకుందగ దుషస్సిది, పండెడువేళగాదు మ
ద్యము చషకానఁబోయుము ప్రియా ! మనకున్నదిప్రొద్దుచాలఁగన్.
468
మదువు గైకొని మతిమాలి మసలఁబోకు ;
మైకమునఁ బామరుండవై మాటలాడ
కాసవమునఁ ద్రావనీకు బేరాసయున్నఁ
ద్రాగి పీడింప కొరుల మర్యాద మాని.
469
దయయే స్వర్గము, విధి ని
ర్దయయే నరకంబు ; స్వర్గరాజ్యము విధి కా
లయ మే ననఘుఁడను సురా
లయమునఁ జొరనీయరేల లలనా ! నన్నున్ ?
