ప్రథమాంకము] సీతావనవాసము 13
సీత : [సిగ్గుతో] ఆర్యపుత్రునికే ఋణపడితిని.
ఊర్మి : అక్కా, సంధ్యాపూజకుఁ గుసుమములు కోసికొనివచ్చెదను. [పువ్వులబుట్టతో నిష్క్రమించును.]
సీత : [స్వగతము] నామనోభీష్టము నెఱింగింతునా ?
రాము : ప్రేయసీ, యేమొ తలపోయుచున్న ట్లున్నావు.
సీత : ఏమియు లేదు.
రాము : జానకీ, నీవు నా బహి:ప్రాణమవుగదా, మనకిద్దఱకు నన్యోన్య మెఱుంగరాని రహస్యము లుండునా ?
సీత : రహస్యముగాదు. నాకొక యభిలాషగలదు. భాగీరథీ పరిసరాటవుల నివసించు తాపస కన్యకల స్నేహానుబంధము నన్నీడ్చుచున్నది.
రాము : ఇందుకా యింత శంకించుచుంటివి ?
సీత : ప్రాణవల్లభా, మునికన్యకలతోఁ బ్రొద్దువుచ్చుచుండిన యా దినములు నేనెట్లు మఱతను ?
గిరిసాను స్రుత నిర్ఘరీతటములం గ్రీడింపగాఁ బోయి, సాం
ధ్య రమారంజిత పశ్చిమాశఁ గల చిత్రంబుల్ విలోకించుచున్,
సరసాలాపము లాడికొంచు ఋషికన్యల్ నేను సంతోష ని
ర్భరచిత్తంబులఁ బుచ్చినట్టి దినముల్ భావంబుఁ బ్రేరించెడిన్.
రాము : కాంతా, నిండుపున్నమనాఁటి రేయి నీవును ఆరణ్య బాలికలు గూడి యాడుచుండ -
సీత : చాలుచాలు ఆర్యపుత్రుని వినోదము !
రాము : గాంగ పరిసర వల్లీ కుడుంగములను
దాపసాంగన లీవును దాఁగియాడ
