12 కవికోకిల గ్రంథావళి [ప్రథమాంకము
[రాముఁడు ప్రవేశించును.]
రాము : [స్వగతము] ఎవతెదో స్త్రీకంఠస్వనముగ నున్నదీ దీనా లాపము ?
ఊర్మిళ : ఓహో ! బావగారిచ్చటకే వచ్చుచున్నారు. అక్కా, యూరడిల్లు మూరడిల్లుము.
రాము : [డగ్గరి] ఇది యేమి యూర్మిళా, మీయక్క మూర్ఛిల్లు యున్నది ? భయకారణమేమియుఁ గలుగదు గదా ?
ఊర్మి : ఆరణ్య నివాసవిషయము స్మరించి మూర్ఛిల్లినది.
రాము : ఓసి బేలా ! [కరస్పర్శగావించి] ప్రేయసీ, యూరడిల్లుము. గడచిపోయినది లెమ్ము వనవాసవిషయము.
సీత : [మెల్లగఁ గనులువిప్పి] ప్రాణవల్లభా, రక్షింపఁబడితిని.
రాము : భ్రాంతి నుండియా ?
సీత : ఏమీ దండక గాదా యిది ?
రాము : నీ మృదుల హృదయము నడుగుము.
సీత : [స్వగతము] స్వప్నమునందువలె నవస్థాంతరము పొందితిని. [ప్రకాశముగ] ఆర్యపుత్రుఁడు విహారమునకై యిచ్చటికే విచ్చేయ నేల ?
రాము : [చిఱునవ్వుతో] నేనడుగఁ దలఁచిన ప్రశ్నను నీవే యడిగితివా ? మఱి యెక్కడ విహరింతును ? ధర్మాసనము వీడి యంతపురంబున కేఁగితిని; అయ్యది ప్రియావిశూన్యమగుట హృదయాహ్లాద వస్తువు నన్వేషించుచు నింతదూరము వచ్చితిని.
సీత : ఆరణ్యావాసముతప్పినను అభ్యాసము వాసనా రూపముగ నున్నది కాఁబోలు !
రాము : [చిఱునవ్వుతో] కావుననే గర్భాలసవయ్యు వనముల వినోదించుట.
