సప్తమాంకము] సీతావనవాసము 99
లక్ష్మ : అంతరమెఱుంగక బాల్యచాపలమున మార్కొనిన యీ బాలునిగతి యేమైనదో చూడుము.
లవు : [శింజనీ టంకారము సేయుచు] ఇఁక నీగతి యేమి కానున్నదో తెలిసికొనుము.
కుశు : [మెల్లగఁ గనువి చచి] తమ్ముఁడా, నాకుఁ దోడ్పడవైతివా ? మరణశయ్యయందైన నొక్కమాఱు కౌఁగిలించుకొని నన్ను వీరస్వర్గమునకు వీడ్కొల్పవా ?
లవు : [విల్లుక్రిందవైచి] ఆహా ! మాభాగ్యవశమున అన్న బ్రతికి యున్నాఁడు. [దగ్గరకుఁబోయి మోకాలిపై వంగి] అన్నా, నిన్ను దురాత్ములునొప్పించిరా ? నన్నేల ముందుగఁ బంపివైచితివి ?
కుశు : తమ్ముఁడా, నేనిపుడెక్కడ నున్నాను ?
లవు : రణరంగమున.
కుశు : ఇంకను రాజకుమారుఁడు బ్రతికియున్నాఁడా !
లవు : వీఁడుగో! యజ్ఞపశువువలె బంధనమునకు సిద్ధముగ నున్నాఁడు.
కుశు : [చేతిపై సగములేచి] ఏఁడీ ?
లక్ష్మ : [స్వగతము] ఔరా ! ఏమి యీ కుమారుని క్షాత్రము ?
శరఘాతంబుల వేదనన్ సొలయుచున్ శార్దూలపోతంబు నె
త్తెరులొల్కంగ సగంబునిక్కి మృగయుం దుండాడ నుంకించెనా
శరవిద్ధాంగుఁడు బాలకుం డురు రుషా సంక్షుబ్ధ చిత్తంబునం
బరఁగున్; బాపురె ! వీరమోహన రణప్రావీణ్యరూపంబనన్.
కుశు : లవా, నావింటి నిటు లందియిమ్ము. [లవుఁడు అందియిచ్చును] [స్వగతము] ఔరా ! నాకరము శరాసన భారమునైన నోర్వకున్నది. [వింటిని
