98 కవికోకిల గ్రంథావళి [సప్తమాంకము
చికిత్సగావించి, యన్నకు ఉపాయనముగ అయోధ్యకుఁ బంపెదను.
[కుశునినెత్తి భుజముపై వైచికొనును.]
[లవుఁడు ప్రవేశించును.]
లవు : [స్వగతము] ఓహో ! యీ రాజకుమారుఁడు అన్న నెత్తుకొని వెడలుచున్నాఁడు. [ప్రకాశము] ఓయీ, నిలుము, నిలుము, నీ దొంగతనము సాఁగుననుకొంటివా ?
నేను మాయన్న వెంబడి లేనియపుడు
లెక్కయిడరాని సైనికు లొక్క మొగిని
పుట్టతేనెకు నీఁగలు మూఁగినటుల
ముట్టడించి వధించియుఁ బోవువారె?
లక్ష్మ : [కుశుని నేలపైఁ బరుండఁబెట్టి స్వగతము] ఔరా ! యీ బాలకు డెవ్వఁడు ? ఈమూర్ఛితుని ప్రబింబమో యనునట్లున్నాఁడు! వీరిరువురు కవలైయుందురా ?
లవు : ఓయీ, శూరమ్మన్యుఁడా, మీరాచవారి శూరత్వ మిట్టిదియేనా ? ఒక్క బాలకుని అందఱు సైనికులుపొదివి తెగటార్చుటయేగాక అతని మృతకళేబరము సైతము దొంగిలించుకొని పోవుచున్నావా ?
ఓయీ, ఆకళేరబరమును విజయోపాయనముగఁ దలంచుము. అన్యోన్య జిగీషువులమగు మనలో నెవరు గెలచినను ఆ పారితోషకమును గైకొందము.
లక్ష్మ : బాలకా, నీవీ ఋషికుమారునకు సోదరుఁడవా ?
లవు : నీకు నకాలమృత్యువును.
