ముక్కుమీద కట్టుకట్టుగుని ఉంది. మరొక అమ్మాయి బండిలో ఉంది. ఆ అమ్మాయిని కూడా దిగమని సంజ్ఞ చేసి, మువ్వ దింపింది.
స - (మువ్వ మొహంకేసి ఆశ్చర్యంగా చూసి) అదేమిటమా!
ము - (మాట్టాడకుండా కొత్తపిల్లకేసి చూపెట్టింది.)
స - (కొత్తపిల్లతో) నువ్వు కొట్టావా ఏమిటమ్మా మా అమ్మాయిని?
కొ - అంత పశువునాండీ?
స - మా అమ్మాయి మాట్లాడదేం మరీ!
కొ - అసలు నేను వద్దంటూనే ఉన్నానండి.
స - ఏం జేసిం దేం జేసింది?
కొ - తన ముక్కు చివర చిన్న ముక్క ఓటి కత్తిరించి దూరంగా పారేశింది, వెతికి తెచ్చి అతకడానికేనా వీల్లేకుండా!
స - అయ్యొ! అదేమీ?
కొ - మొదట మేం ఇద్దరమే వాదించుకున్నాం అనుకోండీ! తరవాత వెళ్ళి మధ్యవర్తుల్ని అడిగాం.
స - ఏ విషయం?
కొ - మా యిద్దర్లో అందకత్తె ఎవరూ అని? ఎవర్నడిగిచూసినా, మీ అమ్మాయే అందమైందన్నారు.
స - లేకపోతే నిన్నంటారని ఎల్లా అనుకున్నావ్, పిడకమొహం తల్లీ! నువ్వేమన్నావ్?
కొ - చెప్పేదోటి, చేసేది మరోటీనా అన్నాను.
స - అనగా?
కొ - రూపం ఎప్పుడూ తనకే ఉంచుగుంటే, సమత్వం కబుర్లు కట్టెయ్యమన్నాను. .
స - ఏడిసినట్టే అన్నావు తల్లీ? ఇంకోరి రూపం నీ కెల్లావస్తుంది. ఎడ్డిమృగానికీ! నీ మాటలో సబబుండాలా?
ము - అందకనే నే నీపని చేశాను నాన్నా! నా రూపానికి వికారం వచ్చేసింది గనక ఈవిడరూపానికి అందం బయల్దేరేసింది. ఇంటోకి పదండి, (ఆవిడతో) రావమ్మా! రాంభాయమ్మా! కాఫీ పుచ్చుగుని వెడుదుగాని!
స - (నాతో) ఎంత చిత్రంగా తయారయారో చూశారా! సంతానాన్ని కన్నవాళ్ళని ముక్కూ చెవులూ తెగొయ్యాలి.
నే - నాసికాగ్రత్యాగం సంతానాలే చేస్తూంటే, తల్లిదండ్రులకి కర్ణఖండన చాలనుకుంటాను. 'సమాసమీ' గారు ఈ విషయంలో ఏమంటారో!
స - ఏమో! వారి మొహం అంటారు, వారి మొహం వారి మోరానూ!
అని సవారినాధంగారు పత్రిక తీసి, చింపి, ముక్కలు చేసి నార చల్లినట్టు చల్లేశారు. వీథిగేటు దాటి ఇంటి ఆవరణలో మొక్కలమధ్య తీర్చి కట్టిఉన్న 'ఆర్చి' కింది బాటమీద నాలుగడుగులు వేశాం.
నే - నాకు సెలవా?
స - అబ్బ, రస్తురూ! కాస్సేపు కూచుని వెడుదురు గానీ?
అనడం ముగియకుండనే, భంట్రోతు ఎదటిహాల్లోంచి పైకివచ్చి,
భమిడిపాటి కామేశ్వరరావు రచనలు - 1
179
హాస్యవల్లరి
