ఉత్తరభాగము - ఆ. 7.
419
సీ. చందురునకు నంబుజంబులనెత్తావి యొక కొఱంతయుం జెంద కొదవెనేని
గోకంబులకుఁ బైఁడికుండలఁ గొఱలురూపంతయ సతమును నబ్బెనేని
[1]అతను బాణములకేణాలోకముల కల్కితనము నిక్కంబుగాఁ దనరెనేని
బికభాషలకు విపంచికల మ్రోఁతకు భావ మఱలేక దోడ్పడి మెఱసెనేని
తే. బాణనందనయాననప్రభకుఁ జన్ను, దోయికాంతి కపాంగదీప్తులసరణికి
వాక్యభంగికి నెనయనవచ్చుఁ గాక, యెక్కటిగఁ బోల్చనుపమాన మెందుఁ గలదు?183
తే. ఏను మాబిడ్డఁ బొగడుట యెంతయేని, వైశికం బగు నచటికి వచ్చి చూచి
యెఱిఁగెదవు గాక మామాట లెల్ల నిప్పు, డిన్నియునుఁ బచరింపఁగ నేల యిచట.184
క. ఆవెలఁదికి నీవును నీ. కావనజనయనయుఁ దగుదు రన్యులు సరి లే
రీవిశ్వంబున మీ కిది, దైవఘటన మపరిహార్యతరము కుమారా.185
చ. అనువున నేను ని న్నెఱిఁగి యంచితచిత్రపటంబునందు నీ
యనుపమమూర్తి వ్రాసి ప్రియమారఁగఁ జూపిన నేర్పు పెంపునన్
దనువునఁ బ్రాణముల్‌ నిలిచెఁ దన్వికిఁ బల్వురు నీకు వల్లభల్‌
ఘనభుజ యైనఁ గామహతఁ గాచుట పుణ్యము సర్వభంగులన్‌.186
క. ఏ నిదె మ్రొక్కెద మ్రొక్కెద నానెచ్చెలి మ్రొక్కుగా నెనయుకృపతో న
మ్మానిని బ్రతికించుటకుం, బూనుము తడ వింత యోర్వఁ బోలదు సుమ్మీ.187
వ. అనిన నతండు సంతసిల్లి యక్కాంత కభిముఖుండై.188
తే. మెలఁత యేమని చెప్పుదు మీమృగాక్షి, గన్నకలయ యేనును గనియున్న చొప్పు
గాన కున్నాఁడ వచ్చితి పూని నీవ, కాంత కలగన్నచో టిక గంపగొనుచు.189
ఉ. ఏవిదినంబులో రజను లెయ్యవియో విను నిద్ర యెట్టిదో
వేవుట యెప్పుడో యకట వెమ్ముమనంబున కెద్ది మందొ యే
త్రోవలఁ బోయెనో తలఁపుతోడన చెయ్వు లెఱుంగ నేను నా
కీవెఱవేఁకి మాన్ప గమలేక్షణ యబ్బితి వీవు వెజ్జ వై.190
క. నను నీవు వేఁడుకొనియెడు, పని నేనును నిప్పు డతివ ప్రార్థించెదఁ దో
డ్కొనిపొ మ్మచటికిఁ గొనిపో, యిన వచ్చెద మచ్చెకంటి యిచ్చకు దొరయన్‌.191
వ. అని యివ్విధంబున మనసు దెఱచి పలికిన యక్కుమారు నుత్కంఠాతిశయంబు
నకుం బ్రముదిత మై యమ్ముదిత తదీయహ్తంబు నిజహస్తంబున నవలంబించి
యంతరిక్షంబున కెగసి యంతర్ధానం బిరువురయందును నిజవిద్యాప్రభావంబునం
గలిగించి నిమిషమాత్రంబున శోణితపురంబునం గన్యాగేహాంబున కరిగి యందు.192
సీ. వలవంతసంతాప మొలసియుం బెల్లాస [2]చలిమిరి తోడ్తోడ శమన మొంద
గోర్కులం దవుకంబు గొదరియుఁ దాలిమిపొందున నందంద క్రిందువడఁగఁ
దలపోఁత దలఁకు వెగ్టల మయ్యు భావంబు నూఱట పొరిఁబొరి నూరఁబోవ
దగులను నురివెట్టఁ దనికియు నలకనితెలివిఁ బల్మఱుఁ గార్యదృష్టి నడఁగఁ
