ప్ర థ మా శ్వా స ము.
95
వికారమును గలిగింప నేరదుగదా, ఆపరబ్రహ్మ మొక్కఁడే సత్తాస్వరూపుఁ డగుట
చేతను (ఉనికియే స్వరూపము గాఁ గలవాఁ డగుటచేతన్ళు మఱియొక సత్త (ఉనికి)
యున్నదనిన రెండుసత్తలకుఁ గల భేదమును నిరూపించుటకు వీలులేకపోవుటచేతను
పరబ్రహ్మముసకంటె నితర మగుపదార్థముముండుటకే వీలు లేదు.
మఱియు ఉత్పత్తి వినాశము అనుపదములయర్థమును గూర్చి విచారణీయాంశము
కొంత గలదు. ఎట్లనిన, ఉత్పత్తి యనఁగా నింతకుఁ బూర్వము లేనిపదార్థము
క్రొత్తగా పుట్టుటయా? లేక అంతర్ధానమైయుండునది ప్రకాశించుటయా? క్రొత్తగాఁ
బుట్టుట యుత్పత్తి శబ్దార్థమనిన నది యుక్తియుక్తము కానేరదు. ఆ భావమునుండి
భావ ముత్పత్తి యగుననుట ప్రత్యక్ష విరుద్ధముగదా! కావున నీవిషయమున నవశ్యముగ
రెండవపక్షము నే యంగీకరింపవలయును. (అనఁగా : ఏదియో యొక కారణమునఁ
గొంతకాలము నుండియుఁ బ్రకాశింపకున్న పదార్థము ప్రకాశించుటయే యుత్పత్తి
శబ్దార్థ మనవలయును.) ఈయుక్తి ననుసరించియే విచారించిన, అంతర్థానమునుఁ
జెందుటయే వినాశశబ్దార్థమని చెప్పవలసివచ్చును. కొంతకాల మవిచ్ఛిన్నముగఁ
బ్రకాశించుచుండుటయే స్థితిశబ్దమునకుఁ గూడ నర్థమని యేర్పడును.
ఇప్పు డాలోచించి చూడుము. మూల ప్రకృతిచే ప్రపంచము పుట్టింపఁ
బడును. (అనఁగా : మూలప్రకృతిచే ప్రపంచముతోఁచునట్లు చేయఁబడును.) అని
యర్థమేర్పడును. మూలప్రకృతి యనినను అజ్ఞానమనినను ఒక్కటియే యని
యిదివఱకే చెప్పియున్నాను. కావున “మూలప్రకృతి ప్రపంచమును సృష్టించును.” అనిన
‘అజ్ఞానముచే ప్రపంచ మున్నట్లు తోఁచును” అనియే యర్థము. అజ్ఞానులకుఁ గూడ
ప్రారబ్ధ వశమునఁ గొంతకాలమువఱకు (అనఁగాఁ : బ్రళయమగునంతవఱకు) ఇహపర
లోకరూప మగు ప్రపంచము తోఁచుచు మఱికొంతకాలము (అనఁగా: వారివారికర్మలు
ఫలముల నిచ్చుట కభిముఖము లగునంతవఱకు) దోఁపదు. కావున ప్రపంచాంతర్థాన
రూపమగు వినాశముగూడ మూలప్రకృతిచేతనే చేయఁబడుచున్న దని శ్రుతులు చెప్పు
చున్నవి. ఈ ప్రపంచమంతయు నజ్ఞానకల్పితమే యని యెఱింగినవారలగుట చేత,
వారికది బ్రహ్మభిన్నముగా నెప్పటికిని తోఁపదు. కావున నెట్లు చూచినను పరబ్రహ్మము
నకు వికారములు కలుగనక్కఱలేదని తెలిసికొనుము. ఆమూలప్రకృతియు నేనే యని
నిశ్చయించుకొనుము.
అవ. ఇట్లు చెప్పినను పరబ్రహ్మము కర్తయగుటకు వీలులేకపోవుటచే శ్రుతికి
విరోధము వచ్చియే తీరును. సృష్టియనఁగా నుత్పత్తి యైనను, వికాసమైనను,
దానికొక కర్తయవశ్య ముండితీరవలయును గదా. అజ్ఞానమే దానికి కర్త యనిన
పరబ్రహ్మము జగత్కారణమని చెప్పుశ్రుతులకు విరోధము వచ్చును. కావున మూల ప్రకృతి
