ఉ. నిద్దములైన భూషణమణిప్రకరద్యుతు లన్నిదిక్కులన్
దొద్దలువుచ్చి తల్లిచనుదోయిసరిం[1] దలకట్టు మించఁగా
ముద్దులు సూపుచుం బసిఁడిముద్దగతిం దొడమీఁదనాడు నా
ముద్దుగణేశునిం దలఁచి మ్రొక్కెద నీకృతికార్యసిద్ధికిన్. 5
క. రుణ్మదపరివృదసురగణ
తృణ్మోచను సురశరణ్యు ధృతశక్తి ఫణి
ద్విణ్మయవాహను, హరినిభు[2]
షణ్ముఖు నభిముఖినిగాఁ[3] బ్రశంసింతు మదిన్. 6
క. ప్రవిమలుఁడని గ్రహరా జని
కవితాప్రియుఁడని జగత్ప్రకాశకుఁ డనియున్
భువి విక్రమార్కనృపసం
భవకారణుఁడనియు[4] లోకబాంధవుఁ దలఁతున్. 7
క. పులుఁగునకై యెవ్వనిమది
నొలికిన శోకము లకారయుతమై కవితా
కలనకుఁ దెరు వయ్యెఁ దలం
పుల నాతనిఁ గొల్తుఁ బుట్టఁ బుట్టిన సుకవిన్. 8
ఉ. శ్రీనిలయంబునాఁగ మురజిద్గుణరత్ననివాసమై యుపా
ఖ్యానతరంగిణీభరితమై కడగానఁగరాని భారతా
ఖ్యానపయోధిలోనఁ గల మై నిజయుక్తి భజింపఁ గర్ణధా
రానుకృతిం గృతార్థత మహాఘనుఁడౌ మునిఁ బ్రస్తుతించెదన్. 9
క. ఆ భారతపర్వత్రయ
మీ భారతవర్ష మెల్ల నెఱుఁగఁ దెనుఁగునన్
పుట:సింహాసన ద్వాత్రింశిక (కొరవి గోపరాజు).pdf/63
ఈ పుట ఆమోదించబడ్డది