56 ఆ ం క ఏ త ర ం గి జడి కొనక యిట్టికమక లేల పడవలయును ఆని కొంద లలి దుగవ చ్చును. ఆన హళిక వి ఆకనుక లేమియుఁబడ లేదు ఔ°ధపడు చున్ని ది మున మే, డపయోగపరచినిశెబ్ద నును బట్టి శాఖాన్శియ ము చేయఁ బూను ع قة مع టులో మనమే తికమక పడ చున్నాము. ఆ కాలమునాఁటి కవులు తమిను గూర్చి విశేషముగా ఁ జెప్పుకొనువారు శారని మొు <టనే వ్రాసియుం టిని, తన తండి పేరయి ( జెప్పకొనవి నన్నయ, తన శాఖను వృత్తిని, o' స్పష్టము గా నెల తెలు లేదని పశ్నించిన లాభమేమి ? 2x} “కులభ్రాహ్మణు" అనుశబ్ల యునకు శబ్లార్ణమును మాత్రమే తీసి
- 兰、 C Ο Φ కొనినచో నందు ఎంత్రి య నునున లేదు. ఫుగోహితుఁ డనునర్ణ మును లేదు. కలక్రమానుగతముగా వచ్చుబ్రాహ్మణుఁ డ సుయేు యుధ్ధము. శబ్ద్శామును మాత మే మనసునందుంచుకొని యూపదమును న న్న యా పయోగిం చె నని వాదించుట కవ కాశము లేక పోలేదు. ఆదు వలన నె,
ఈవిషయ మింకను సందిగ్ధముగా నే యున్నదని వాసియుంటిని, ᏩᎼ నన్నుగాను; శబ్దార్థగును మాత్రమే మనసు నందుంచుకొని వ్రాసి నను, వాచ్యార్థయుకంట లక్యెర్ధ యు పథా : ము కావున నిచ్చటలబ్యె మును నన్నయ వాక్య యులలో నున్న రీతి గనే గ్రహించి, యాతనిని మంతిగా నియింపుఁడని #) సూర్యినారాయణ గా రడుగుచున్నారు. నన్నయభట్టు మంతియని తెలుపుటకు, శీ సూర్యనా గాయణగారు వ రికొన్ని యుక్తులను చెప్పిగి, 'Sుల(బాహ్మణు” “ఆనుర క్త” ఆను పదములవలన నన్నయ మంత్రిశ్వము స్థిపడినప్పడు, ఆపద్యములోని తక్కి-నపము లాపగవిని నన్నయ భట్టనుండి తొలగించుటకు సమర్ధములు కావని చూపుట కాయుక్తులు పనికి వచ్చును, కాని, యాపషిములను వానివిూద నాధార పడిన యుక్తులును, పైశబ్దకుల సాహాయ్యను లేకుగడ స్వశnత్రను గా నిన్నయకు నుంతిత్వము నీయఁ జాలవు, కావున వానివిగూర్చిన చర్చనిందు వదలివైచితిని, ఈ రెండ శబ్దములనుబట్టి నన్నయభట్టు వులతి) యనిన ననవ చ్పున; కాని పురోహితుఁడని నిర్బాధకముగా నిర్ణయించుటకు వీలు
