సొ రా యు Eణ భట్టు • (گ ఆంధ్రభాషలో, నేక వి" చించిన కావ్యము యొక్క- పేరయినను వునకుఁ దెలియదో, ఆకవి చారిత్రము నీ గCథముని వాయుట యన గత్యమని మా నిశ్చయము శాని యిణాప్రతిజ్ఞ ద్రపూదము లేక పో లేదు, గంథనామములు తెలియక పోయి నను, ఏ వయిన గ్రంథములను గ చించి యుండుననియు, రచియింప సమర్ధుఁడనియు, గవులలో బేర్కొనఁ బడఁదగిన వాc డఫ్ యుఁ దొ* (చిన వారి వాతములన గూడ నిందు జేర్పుటవలన, #set వృత్తాంశము Nణాంత్ర లొ* : వెe pగి వారి [గఁథము బను సంపాదింపఁ బాటుపడునని తలంచి, య ట్రివారిఁ గొందరికి నిందుఁ జేక్పదలపెట్టితిమి, నారాయణభట్టి తుగతిఁ జెందినవాడు ఇతడు మహాభారతనిర్మాత యగు నన్నయభట్టుపకు సహాధ్యా యుఁడు భారతరిచనమునం దాతనికిఁ దోడు-డినవా డు. సంస్కృ శ్రాధ) కర్ణాటాది భాషలలో గ వి త్వము చెప్పఁగల పండితుఁడు, ఇట్టి వారిచారితము లిందుఁ జేర్పక Oడ నెట్లుండఁగలము lo وسم ఈతనినిగూర్చి భారతృత్యాదియందు నన్నయభట్టీ కింది పద్యమును జెప్పి యున్నాడు. ఉ, పాయ5 పాక్ష శాసనికి భారతఫS°రరణంబునందు నా రాయణునట్లు దానును ధి గామరవంశవిభూషణుండు నా రాయణభట్టు వాజ్మయ ధురంధరుఁ డుకా దనకిష్టఁడకొ సభకి ధ్యాయుఁడు నైనవాఁడభివ తంబుగఁ దోడయిన్విహింపఁగశా. భారతయుద్ధములో, నిర్జనుని కు శ్రీృష్ణనివలె భాతగచనమునఁ దనకు నారాయణభ్య దోడయి బ్లెందు నన్నయ చెప్పియున్నాడు. ఈ యుపమానమునుబ నారాయణభట్టన దు నన్నయ కెంతగౌరవ మన్నదియు స్పష్టమగుచున్నది. అర్జునునివలెనే యసాధ్యమ్యము
