కవి సంజీవని యనులక్షణ! శంక్ష డును చించిన వుద రాజు (ධ గ్రామునకవి యినా గ్రాథువ సాంక్ష ఫీంువునకు వ్యాఖ్యాన గును రచించెను. سہا أماك ఈక్వ్య కావ్యరచనయునకుఁ బిట రెండర్దములుగల కావ్యములు 漫 **لا:۔ ـهـاي మఱికొన్ని బయలు వెలినవి కాని యావి యింత ప్రొఢముగా లేవు. తిక్క-నసోన యాజికిఁ బిమ్మట నింత పౌథనగా, నింతమనోహర ముగా. నింతచాత్యుముగాఁ గవిత్వము చెః్చవాఁ డీతఁడే, ఆంధ కవుల సెన్నువేళ్ల నీతో (వు తప్పక ద్వితీయస్థాన వూక్ష మించుకొను నను టకు సరిదిలయము లేదు ఇంతకం పాండిత్యమును జూపిన కవివరుల "శ్రాని గ్ర చరిత్ర "ఢార్పు నివ తనివలె సర్వలో ముఖ చాత్యువును జూపినకవి యింకొక ఆడులేఁడు. తిక్క-న భౌర శ్రవును విడిచితి మేని, యీతని గంధములను జదువనప్పడు గలి గెడు యానంగవు వేఱుపుస్తక పఠనమువలనఁ గలుగదని నొక్కచాక్యమును వ్రాసి, ముగించెదను. రాఘవపాండవీయవునందలి గైదు పద్యములీతని శైలి తెలియుటకై యిటవ్రాసెద గంథములు కొన్నికలవు చ, తెలివి నతి ప్రగలుఁ డసదృగులుఁ డాతఁడు భీష్మచాప కౌ శలమె సహాయమై యమరశత్రుల నేపడఁపన్ వలCతియై నిలుకడ నేలె విశ్వధరణిం దనమిత్రకులంబు శైభవో జ్జ్వలతఁ దలిగృ బౌరవసుసెంతతి రాజులకెల్ల హెచ్చుగకా ೧ ಆ, శా, అంతన్ వారలు రామభదుపద రాజ్యారూఢిచే నెంత్రయుo 2ంతాతీత శేక్షణె) పబలలక్కీ న్మించు చం చX Sr ノ =فهيبھ cპპ పాంతం దత్పురిగూఢ రాజపదవీప్రా కారేఖకా శుచి స్వాంతుల్ సేరిరి తత్పరోహితముఖ వ్యాప్త సన్మానులై 9 ఆ చ, అతఁడును దత్తపోమహిమ యచ్ఛ మానులు వచ్చి చెప్పఁగా నతిక తుకంబునన్ వినుచు నచ్చాట కిం జనియోుం బరాజిలో ద్ధతి విలసద్వయోవృగయుతకా విని లక్ష్మీ నశేషలోక సం స్రుతగుణకున్ ధరాత్మజకుఁజూపియు జెప్సియు వేడ్క- సేయుచుకౌ, కె ఆ
