పుట:శ్రీవేంకటాచలమాహాత్మ్యము (తఱిగొండ వేంకమాంబ).pdf/49

42

శ్రీవేంకటాచలమాహాత్మ్యము

⁠

ఘనవేంకటాద్రిమార్గంబును జని మహా         రణ్యంబునం గుమారా యటంచు పిలుచుచు నేడ్చు చాకలి దప్పి మించుటం         జేసి నేలం బడి చెవులు మూసి

⁠

తే.⁠

కొనియు నప్పుడు గూడ నోకొడుక యెందుఁ బోతివి యటంచుఁ బలువిడంబులుగ దుఃఖ పడుచుఁ బేర్కొనుచుండఁగ భవ్యమూర్తి యిందిరేశుండు చని దయాహృదయుఁ డగుచు.

⁠ 152

తే.⁠

వృద్ధవిప్రుఁడ యియ్యుగ్రవిపినభూమి కేల వచ్చితి జగమున నింకఁ గొన్ని డినము లుండెదవో లేక దేహ మిచట విడిచెదవో దెల్పు మేడ్వకు జడియ వలదు.

⁠ 153

క.⁠

అన విని విప్రుం డిట్లనె ననఘ శరీరంబుమీఁద నాసక్తియు లే దనిమిషుల ఋణము దీర్పక చనుటె ట్లనుసందియంబు జనియించె ననెన్.

⁠ 154

క.⁠

ఆవార్తలు విని మాధవు డావిప్రునికరముఁ వట్టి యచ్చట గల యా పావనతీర్థమునందును గావించెను స్నానమపుడు కరుణాత్ముండై.

⁠ 155

వ.⁠

అట్లు స్నానం బొనరించుటం జేసి యావృద్ధవిప్రుండు పదియా ఱేండ్లబాలకుమారుండై, పోడశకళాపరిపూర్ణుండై మ్రోల నిలిచియుండు శ్రీహరిం జూచి వందనంబు లాచరించుటం జేసి యద్దేవుండు సహస్రాక్షుండును, సహస్రపాదుండును,

⁠