పుట:శ్రీవేంకటాచలమాహాత్మ్యము (తఱిగొండ వేంకమాంబ).pdf/443

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

436

శ్రీవేంకటాచలమాహాత్మ్యము


తిరమగు పాతివ్రత్యము
కరముగఁ జెడునంచు దవ్వుగా నేగి తొగిన్.

85


చ.

అన విని మౌని యిట్లనియె నాభృగుఁ డెవ్వఁడు నీసుతుండు మున్
గనినకుమారుఁ డన్యుఁ డనఁగాఁ దగ దెట్టులటన్న వాఁడు నీ
మనుమఁడు పుత్త్రతుల్యుఁ డనుమానము నుంచకు మాత్మలో మఱిన్
దనుజవిరోధి యీసరణి డాఁచక చెప్పెనొ లేదొ మానినీ.

86


చ.

అనవుడు లక్ష్మి యిట్లనియె నంబుజనాభుఁడు నాకు మున్ను చె
ప్పినవిధ మీవు చెప్పితిని భేదము లేదిఁక నించుకేని యం
చనఁగ మునీంద్రుఁ డిట్లనియె నాతనిబాసి ప్రియంబు మాని నీ
వనువుగ వచ్చు టేల యపు డాకరవీరపురంబు చేరఁగన్.

87


క.

అని కపిలుఁడు వల్కఁగ విని
వనజాలయ చింతనొంది వారక యపు డా
ఘనయోగీంద్రుని గనుఁగొని
వినయంబును మెఱయ ననియె విధి దూఱు చొగిన్.

88


క.

ఆవిప్రుం డతిగర్వము
తో విష్ణుని దన్నినట్టి దుఃఖముచే నా
శ్రీవక్షము నెడఁబాసితిఁ
బోవలె నని తలఁచి తపుడు పుణ్యాంబునిధీ.

89


ఉ.

నావుడు నవ్వుకొంచు మునినాయకుఁ డిట్లనియెం గ్రమంబుగా
నీవిభుఁ డొప్పినట్టిపని నీమది కొప్పక యుండవచ్చునే
నీవు పతివ్రతామణివి నీమదిఁ దోచనిధర్మ మున్నదే
శ్రీవనితాలలామ హరిచిత్త మెఱుంగక యిట్లొనర్తువే.

90