పుట:శ్రీవేంకటాచలమాహాత్మ్యము (తఱిగొండ వేంకమాంబ).pdf/429

422

శ్రీవేంకటాచలమాహాత్మ్యము

మ.⁠

ననుఁ గొల్లాపురమందుఁ జేర్పుఁ డచట న్నానాప్రకారంబులన్ వనజాతాలయ కొప్పఁ జెప్పి మఱి సర్వంబు న్సమర్పించి ర మ్మని నేఁ దోడ్కొని వత్తు నన్న దరహాసాస్యంబు దీపింప న వ్వనజాతాక్షుఁడు సంతసం బెసఁగ నవ్వామాక్షితో నిట్లనెన్.

⁠ 28

క.⁠

సతి నీలలితోక్తికి నా కతిసంతస మయ్యె వకుళ యలరఁగ దోడన్ హితముగ నుండుము నే నా సతి దోడ్కొనివత్తు నిటకు సంప్రీతి తగన్.

⁠ 29

వ.⁠

అని శ్రీనివాసుండు నిశ్చయించె నట్టి వృత్తాంతంబు లక్ష్మి భావించి తనలోఁ దా నిట్లు వితర్కించె.

⁠ 30

సీ.⁠

శ్రీవేంకటేశుఁ డాశ్రితజనావనుఁ డింక         నిందుండ నీయ కహీంద్రగిరికి నను సత్కృపం దోడుకొని పోవుటకు వచ్చు         నపుడు నేరాను బొమ్మనుచు నాకు నోరాడ దిప్పుడ గారవంబుగ డాఁగ         వలయునే నాస్వామివక్షమందుఁ బగలు రేయుండిన పద్మావతికిఁ జింత         గలుగ నాకేల నీకర్మ మంచు

⁠

తే.⁠

రయమునను లేచి కొల్లాపురంబు విడచి దారి తప్పక యరిగి పాతాళమందుఁ జేరి హరియంశుఁ డయ్యు విశేషయోగ మహిమచే నొప్పు కపిలాఖ్యమౌనిఁ జేరె.

⁠ 31

క.⁠

అపు డాలక్ష్మిని గన్గొని కపిలమునీంద్రుండు మిగుల గౌరవముగ న

⁠