పుట:శ్రీవేంకటాచలమాహాత్మ్యము (తఱిగొండ వేంకమాంబ).pdf/233

226

శ్రీవేంకటాచలమాహాత్మ్యము

⁠

దేవుఁ డొక్కఁడు సమర్థింపలేఁ డాశ్రీని         వాసుఁ డం దుండంగవలయుఁ గనుక వసుదేవదశరథవరతేజములఁ ది్త్రి         ణీవృక్షముగ దీర్చి నిలుపుదు నట

⁠

తే.⁠

సరవి దేవకికళను గౌసల్యగళను బుట్టఁగాఁ దీర్చియుంతు నాపుట్టలోన శ్రీనివాసుండు వేగమ చే రుపాయ మీవు గావింపు మెట్లైన దేవమౌని.

⁠ 102

క.⁠

వనజాక్షుం డాగిరిఁ జే కనపిమ్మట హరికి నాఁటిరీతిని నరదం బువ వేడ్క జేయవలె మే లొనరంగ జగద్ధితంబు నొందఁగ మఱలన్.

⁠ 103

సీ.⁠

క్షితిమీఁద నెప్పుడు శ్రీనివాసుఁడు లేని         కతన మానవులు దుష్కర్ము లగుచుఁఁ గలిమాయ నొంది సత్కర్మముల్ శ్రద్ధతో         జేయలే రిఁకమీద శేషగిరికి మఱల శ్రీహరి వచ్చి మనుజులనెల్ల ర         క్షింప నుసాయంబు సేయకున్న జనుల పాపంబును శమనుండు గని నార         కమునందుఁ ద్రోయించుఁ గాన భూత

⁠

తే.⁠

దయ మనంబున నుంచి మాధవుఁడు శేష పర్వతము చేరునట్టియుపాయ మీవు సేయుమన విని సురమునిశ్రేష్ఠుఁ డలరి యజునిపాదంబులకు మ్రొక్కి యాదరమున.

⁠ 104