| | చాకారంబగు కుక్కపుట్టువున దుఃఖాక్రాంతుఁడై యుండఁగా | 325 |
| వ. | అచ్చటికిం బోయి తదవస్థుండై యున్న పతిం జూచి దుఃఖించి యచ్చంచలాక్షి | 326 |
| క. | ధర్మైకపరాయణుఁడవు, నిర్మలుఁడవు విష్ణుభక్తినిరతుండవు స | 327 |
| గీ. | అరయ కుపవాసకాలంబునందుఁ దొల్లి, యధికపాషండుతో మాటలాడునట్టి | 328 |
| వ. | అని యివ్విధంబున. | 329 |
| మ. | లలనారత్నము తన్నుఁ జూచి మృదుసల్లాపంబు గావింప వీ | 330 |
| వ. | అప్పతివ్రతాతిలకంబును సంవత్సరద్వయంబునకు నగ్గిరికిం బోయి, సృగా | 331 |
| సీ. | రాజేంద్ర! మఱచితివే జను లెఱుఁగఁగా, శునకమై నీవున్నచోటి కేను | |
| గీ. | దొఱఁగి వృకమయి జన్మింప నెఱిఁగి సాధ్వి, వనమునకు నేగి తోడేటితనము దాల్చి | 332 |
| క. | మును పాషండునితోఁ జ, య్యన వ్రతదివసమున మాటలాడినకతనన్ | 333 |
| క. | అని తలఁపించిన నపు డ, య్యనఘుఁడు వృకతనువు విడిచి యటవి జనించెన్ | 334 |
