| క. |
కనుఁగొని, వెఱవకు వెఱవకు
మని యూఱడఁ బలికి సతికి నభయప్రదుఁడై,
మనుజేంద్రుఁడు గర్వితుఁడై
దనుజేంద్రుల కనియె నత్యుదగ్రస్ఫురణన్.
| 235
|
రాక్షసులను సంహరించి విక్రమార్కుఁడు కమలావతిని రక్షించుట
| ఉ. |
ఓరి దురాత్ములార! దళితోత్పలలోచన నేల యీక్రియన్
ఘోరకశాభిఘాతములఁ గుందఁగఁ జేసెద, రింత కోర్తురే
యారయఁ బుష్పకోమల? లహంకృతు లిం కిట మాన కున్న, మ
ద్ఘోరకరాసిపత్త్రమునకున్ బలిసేయుదు నీక్షణంబునన్.
| 236
|
| వ. |
అనిన నన్నిశాచరులు సాహసాంకునకు నిట్లనిరి.
| 237
|
| సీ. |
కైకొందు మమరేంద్రుఘనరాజ్యపదరమా
ధీనత నేకధాటీనిరూఢి,
దండింతు మతిదుర్మదస్ఫూర్తి నంతకు
నిజభుజాగర్వంబు నిమిషమాత్ర,
భంజింతు మపరదిక్పాలకుచతురంగ
బలగర్వములు తృణప్రాయములుగ,
హరియింతు మే ముత్తరాధీశపాలిత
నవనిధానములు ప్రాభవ మెలర్ప,
|
|
| తే. |
నంతలేసి మహాత్ముల నింత సేయు
మాకు, నిను సంహరించుటమాత్ర మెంత?
‘యెందు గుడిమ్రింగువారికి నంది పిండి
పడియ’ మనుప ల్కెఱుంగవే పుడమిలోన!
| 238
|
| చ. |
అనవుడు, మందహాసరుచి యాననపద్మమునం దలిర్పఁ జ
య్యన నిశితాసిపుత్త్రిక కరాంబురుహంబున సంతరించి, య
ద్దనుజబలంబుపై నడచె, దారుణవారణసైన్యయోధమ
ర్దనవిభవాభిరాముఁ డగు రామనృపాలునిఁ గ్రేణిసేయుచున్.
| 239
|
