90
వాసిష్ఠరామాయణము
నేల యలిగి కన్ను లెఱ్ఱసేసెదు నిన్ను
నేమి సేసినాఁడ నిద్ధచరిత.13
క. పాపంబు లేదు నాపై
కోపం బుపసంహరింపు క్రూరాత్ముఁడవై
శాపించితేని నిన్నును
శాపింపఁగ నేర్తు నేను శాసకుఁడఁ జుమీ.14
చ. విను మునినాథ, తొల్లి పదివేవురు విష్ణుల లక్ష రుద్రులన్
వనజభవాండకోటుల నవారణ మ్రింగినవాఁడ; నాకు నీ
యనిమిషనాయకుల్ తృణకణాభులు; వారల నెన్న నేల? పం
పున మిముబోఁటివిప్రు లొకభోజనమాత్రమె నాకుఁ జూడఁగన్.15
క. ఇంతతపం బొనరించియు
శాంతస్వాంతుఁడవు గావు సమచిత్తుఁడ వై
చింతింపుము; నీయభిమత
మంతయు నెఱిఁగింతు; క్రోధ మడఁపు మునీంద్రా.16
వ. అది యె ట్లనినఁ జిత్తంబు పురుషుండును, తత్కృతంబ బుద్ధియుఁ,
దద్విలాసం బహంకారం బై యభిమతకృత్యంబు లొనరించుచుండు.
నట్లు గావున, చిత్తశాంతియ సర్వశాంతి యని సెప్పిన కృతాంతు
వాక్యంబుల కుపశమితక్రోధుం డై భృంగు డి ట్లనియె.17
క. రా వయ్య భూతకోటికి
నీ వెఱుఁగక జీవ మెడలి నిగుడదు, శుక్రుం
డేవిధమున మృతుఁ డయ్యెను?
నావిధ మంతయును జెప్పు మమలవిచారా.18
వ. అనిన విని యముం డి ట్లనియె.19
సీ. అనఘాత్మ మీరు చిదాత్మసమాధి మై
నుండంగ నతఁడు మీయొద్దనుండి
