పుట:వాసిష్ఠరామాయణము (మడికి సింగన).pdf/70

ద్వితీయాశ్వాసము

69

⁠

నీయర్థంబునఁ దొల్లి బ్రహ్మోపదిష్టం బగునొక్కయితిహాసంబు గల దాకర్ణింపుమని యి ట్లనియె.

⁠ 190

బ్రహ్మోపదేశము

సీ.⁠

ఏదిక్కు చూచిన నెంచి నూఱామడ         వెడలుపు నిడుపు నై విస్తరిల్లు చతిదుర్గ మైనమహాటవి నిర్జనం         బును భీషణంబు నై దనరు; నందు వేయు నేత్రంబులు వేయుఁ జేతులు మహా         దీర్ఘవిస్తృతము నై తేజరిల్లు భీమకాయంబునఁ బెం పొంది యొకమహా         పురుషుఁ డయ్యడవి నెప్పుడు వసించి

⁠

గీ.⁠

యుండి, యాతండు తన బాహుమండలముల పరిఘములు పెక్కు దాల్చి నిబ్బరము గాగ మొనసి తనమేను చదియంగ మోఁదికొనుచు దనుపుగల యొక్క కదలికావనము సొచ్చి.

⁠ 191

ఉ.⁠

అచ్చటనుండి దుష్టతర మైనకరంజవనంబు సొచ్చి తా నచ్చట నొక్కనూతఁ బడి యంతన లేచి యరంటితోఁటకున్ గ్రచ్చర నేఁగి మేను పెనుగాదలు గట్టఁగ వ్రేసికొంచుఁ ద న్మెచ్చక యున్నవానిఁ గని మే గురుదాల్పఁగ నిట్లు పల్కినన్.

⁠ 192

క.⁠

ఈకాంతారములోపల నేకాంతము యున్నవాడ వెవ్వఁడ? వకటా నీ కీవ యడుచుకొనియెద వీ కటికతనంబు మానవే యని కరుణన్.

⁠ 193

గీ.⁠

వ్రేసికొన నీక పట్టిన వ్రేటు లుడిగి వాఁ డెలుంగెత్తి యేడ్వంగ, వలవ దనిన

⁠